هوش مصنوعی: ما در دل و ایمان‌ها اتحاد و آرامش را کاشتیم، اما به دلیل ناامیدی، از این زمین‌های بی‌حاصل روحیه‌ای سست و خالی به وجود آوردیم.

هوش مصنوعی: مانند غنچه‌ای که در انتظار جدایی نشسته است، در باغ ما هزار رنگ کمین و پنهان شده است.

هوش مصنوعی: در این دوران، به نظر می‌رسد که خودخواهی و غرور به هر سمتی گسترش یافته و از دنیای هنر و زیبایی به صورت گسترده‌ای تأثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: غم زندگی و مشکلات روزگار آنقدر بر دل و جان آدمی فشار آورده که لاغری و نازکی از بدن رفته و افرادی که قبلاً دارای قوت و نشاط بودند، اکنون تحت تأثیر این غم‌ها دچار ضعف و ناتوانی شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر از مردم، نیکی یا مهری به خاطر تو به دل کسی بیفتد، آن را چون قطره‌ای در نظر داشته باش و خود را به خاک بیفکن تا از شدت فشار پیشانی‌ها آرامش بیابی.

هوش مصنوعی: ای بهار، وقتی که به دل‌ها توجهی نکرده‌ای، چرا به سادگی می‌گذری؟ کسانی که عمیقاً می‌بینند و می‌سنجند، درک می‌کنند که باید چگونه این حالت را مدیریت کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به مشاهده‌ای اشاره دارد که افراد در حالت بیداری و واضحی هستند، اما به نظر می‌رسد آنچه را که باید ببینند درک نمی‌کنند. حضور عبرت و نشانه‌ها به دور از راحتی و آرامش نشان‌دهنده‌ی این است که زندگی در حال گذر است و وقایع به ما عبرت می‌دهند، ولی بسیاری از انسان‌ها با وجود این نشانه‌ها در خواب غفلت به سر می‌برند و نمی‌پندارند که چه چیزی در اطرافشان در حال وقوع است.

هوش مصنوعی: به خاطر نام و شهرت زندگی‌ات را فدای مال و ثروت نکن، چون در زیر ظاهر زیبای آن، خطرات و مشکلات پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: نفس انسان سرشار از خجالت است و در دنیای قناعت و بی‌نیازی خوابیده، اما در مقابل، چه فایده دارد؟ چرا که درمان خواسته‌ها و نیازها این‌طور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کجایم بروم که در روزگاری که پیری بر من می‌تازد، در دل ناله می‌زنم و موهایم به سفیدی می‌گراید و چروک‌های صورتم نمایان می‌شود؟