هوش مصنوعی: این جمع، دنیای عشق است که برهم‌ریخته و پر از آشفتگی است؛ در این جا تنها یک لیلی وجود دارد که مورد علاقه‌های زیاد و گوناگونی قرار گرفته و همچنین یک یوسف که در دنیایی از زیبایی‌ها و نعمت‌ها احاطه شده است.

هوش مصنوعی: حفظ وفا و صداقت کار آسانی نیست؛ زیبایانی که من را زیبا می‌پندارند، بر سر من رنگ‌ها و قراردادهای مختلفی ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: این نیرنگی که در چهره‌ها وجود دارد، از دیگران بر نمی‌آید. بوی تو مانند دیوانگی است که در میان رنگ‌های گل‌ها حس می‌شود.

هوش مصنوعی: ما اسرار زمان را از نوسان و حرکت ستارگان فهمیدیم، اما در این نوشته جز نام‌های بی‌محتوا چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ترس از فضای عشق نشانه‌ای از آزادی نیست، زیرا امواج نیز در زنجیرند و نمی‌توانند در دامان‌ها رهایی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: در جمع شما به نتیجه‌ای نرسیدیم و در نهایت اشک‌های ما از خشکی چشم‌هایمان فرو رفت.

هوش مصنوعی: پیری و سالخوردگی اجازه نداد که به دنیای مادی تمایل داشته باشیم، و این باعث شد که دل ما از این لذت‌ها به شدت آسیب ببیند و دندان‌های ما آن را تحمل کنند.

هوش مصنوعی: ما در دل به هم پیوسته‌ایم و هیچ‌گاه با طمع و حرص به هم وصل نشده‌ایم. در میان جمعیت، ارزش و زیبایی وجود تو همانند گوهری است که در زیر طوفان‌ها درخشش خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: رویای آزادی به وسیله موانع ناشناخته‌ای محدود شده است، چشمانت را باز کن و به سمت شکستن محدودیت‌ها و گشودن درهای بسته حرکت کن.

هوش مصنوعی: خواننده‌ای نواخت و صدایش بر دل‌ها تاثیر عمیقی گذاشت. این چه شوری برپا کرد که آتش به دشت‌های نی افتاد!

هوش مصنوعی: بیدل در اینجا به اشخاصی اشاره دارد که تنها و بی‌همتا هستند و مانند شمع، برای دیگران می‌درخشند. اما در عین حال، احساس می‌کند که هیچ‌کس از وجود او بهره‌مند نمی‌شود و او تنها است. به عبارتی، این اشاره به تنهایی و عدم توجه دیگران به او دارد، در حالی که او به دیگران نیکوکاری می‌کند.