هوش مصنوعی: در این مکان آموزشی، درس عبرت را یاد نگرفتم و با وجود اینکه چندین نوشته پیدا کردم، جنون و دیوانگی من باعث شد شب گذشته از مطالعه برگه‌های گل لاله، به درک عمیق‌تری نرسم.

هوش مصنوعی: اگر نسیم خوشبو از موهای مشکین تو پیامی آورد، مانند شبنم که بر اثر گرمای لاله می‌چکد، عرق از کمر آهو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به واسطه باز شدن افق‌ها، بر ثروت‌ها و اعتبارها می‌افزاید. اگرچه در نگاه اول، تنها یک شیشه خالی به نظر می‌رسد، اما در واقع درون آن، پری‌هایی از چندین پیاله وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من از روزگار بی‌رحم و مشکلات به تنگ آمده و مانند شیشه‌ای شکسته، زود آسیب‌پذیر است. درونم رنگ تازه‌ای به خود گرفته که نشان‌دهنده‌ی نالانی و غم‌های پنهان در من است.

هوش مصنوعی: اگرچه با رنگ‌های زیبا خودم را تزیین کنم، نمی‌توانم از دام و بند رهایی یابم. مانند بال‌های طاووس که درخشش دارند، اما من هنوز در جایی هستم که نمی‌توانم پرواز کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که غم و ناراحتی ناشی از گذر زمان و حوادث به وجود آید، باید از کمک افرادی که فقط در ظاهر خوب به نظر می‌رسند، احتیاط کرد. زیرا مانند ابرهای زمستانی، تنها باران های ناچیز و کم را به همراه دارند و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: ای بیدل، از پذیرش هدیه و انعام افراد بی‌ارزش و زبون اجتناب کن، زیرا این کار باعث می‌شود کسانی که این هدایا را می‌دهند، به راحتی به تو آسیب برسانند و مانند استخوانی که از لایه‌های غذا بیرون زده، در گلویت بمانند.