هوش مصنوعی: ما گرد و غباری هستیم که بادها ما را به زحمت می‌برند، در حالی که آزادان در ترس و وحشت به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: ما بار سفر را بر دوش نفس خود گذاشته‌ایم، یک قدم در مسیر راه و این توشه‌های سفر.

هوش مصنوعی: جهان پر از ظلم و ستم است و مانند نیستان، پر از صداهای نگران کننده و نا آرامی است.

هوش مصنوعی: هر آرزو مانند دام‌هایی است که صیادها در آن گرفتار می‌شوند و به آن‌ها دانه‌ای می‌دهند تا به دام بیفتند. در واقع، آرزوها انسان‌ها را به گونه‌ای به خود جذب می‌کنند که ممکن است نتوانند از آن‌ها فرار کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که نمی‌توان از این وضعیت یا مکان بیرون رفت و از این رو، ای درختان سرو و شمشاد، باید ناله کنید و شکایت خود را ابراز کنید.

هوش مصنوعی: فرهادها با سنگ‌های خفته در دل خود آرامش می‌یابند و با خیال راحت زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: پیام‌ها را ارزشمند بدانید، زیرا در نهایت این یادها به فراموشی سپرده خواهند شد.

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند به خوبی و بدی‌ها دنیا را اندازه‌گیری کند؟ پس از محدودیت‌ها و شمارش‌ها بگذر و به عمق زندگی توجه کن.

هوش مصنوعی: زیبایی و زشت‌سخی از دیدگاه عاطفی می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد، زیرا این موجودات افسانه‌ای، نظرات متفاوتی را درباره زیبایی دارند.

هوش مصنوعی: در هنگام پیری و ناتوانی، از من نپرسید که چگونه این خانه‌ها به این آبادانی رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: ما برای شکار و شکارچی شدن بیشتر از این پیش نرفتیم، زیرا تا زمانی که آب و خاک وجود دارد، پایه‌ها و اساس‌ها برقرار خواهد بود.

هوش مصنوعی: همه از اثرات قدم‌های ما بی‌خبرند و ما از میان این راه‌ها انتخاب کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نوای بیدل از ساز ممکن است غیر ممکن باشد، اما نمی‌توان به ایجادهای کهنه دوباره جان بخشید.