هوش مصنوعی: نقش و تأثیری که ما گذاشتیم، به نوعی برای ما دردسرساز شده است و به آن مانند زیبایی و شکوه طاووس و گردن قشنگی می‌ماند.

هوش مصنوعی: نفس از درون خارج شد و جنون را در آغوش گرفت، و باعث ایجاد آشفتگی در بیابان شد.

هوش مصنوعی: ما و تو در دنیای پیرامون خود، تنها در گیر و دار احساسات و غرور ظاهر می‌شویم.

هوش مصنوعی: زمان زیادی از زندگی‌های ما گذشته است و در این دنیا، روزهای بسیاری را در بازار عبرت و اندیشه سپری کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: باید همواره از خیال و افکار خود عبور کنی، زیرا این یک واجب و قید است که باید رعایت شود.

هوش مصنوعی: ای هوا، مانند شتر هوس، چه مسیری را می‌پیمایی و به کجا می‌روی و بازمی‌گردی؟

هوش مصنوعی: آیا تو که در اوج خودخواهی و بلندپروازی به سر می‌بری، هیچ وقت به زمین و واقعیت‌های زندگی برمی‌گردی؟

هوش مصنوعی: تنهایی باعث شده است تا کسی در دنیای خود تجربه‌هایی داشته باشد و در مورد تغییرات و نامرادی‌ها صحبت کند.

هوش مصنوعی: چشم زخم از هر طرف به تو می‌تابد، پس تلاشت را بکن که هیچ چیز را نشان ندهی.

هوش مصنوعی: ما لحظه‌های وصال را تجربه کردیم و حالا که از هم جدا شده‌ایم، درد هجر را درک می‌کنیم؛ مانند خاکی که در چشمان کسی که ناشناخته است، نفرین می‌شود.

هوش مصنوعی: از زندگی و چرخش روزگار، چیزی بیشتر از این که می‌بیند و لمس می‌کند، نخواه. تنها نقش و تاثیراتی که بر دست تو می‌گذارد، اهمیت دارد.