هوش مصنوعی: در دل یک ویرانی و بدون تلاش برای قناعت، جایی را پیدا نکردم تا به دامن پاکش پناه ببرم، اما در عوض آغوشی وسیع و بی‌کران در دشت پیدا کردم.

هوش مصنوعی: من به تلاش خود می‌بالم که با وجود کمبودها، به جایی رسیدم که به خاک افتادم و به جایگاهی دست یافتم که رد پای دیگری را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: پریشانی بال یکی از موجودات، نشانه‌ای از تماشای شبنم نیست و در دنیای شگفتی، اجزای مختلف به هم ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: دل تو از سخن‌گفتن و تظاهر خسته شده است. در اینجا جز کنترل نفس چیز دیگری وجود ندارد که بتواند نجاتبخش باشد.

هوش مصنوعی: در این دریا نگاهی بینداز و خود را در حالتی سرمستی غرق کن، زیرا هر حیا و عفتی در این دریا یک جام دارد و هر قطره‌اش به نوعی زیبا و دلربا است.

هوش مصنوعی: زندگی تنها دارایی ما در این چهار جهت است، ای آرزو، حیا کن؛ این ثروت‌ها تنها نمایشگری هستند که فایده‌ای ندارند و فقط خیال بافی هستند.

هوش مصنوعی: از خواب غفلت بیدار شو، چون این خواب به معنی نیستی است. تو می‌توانی بیدار شوی، فقط کافیست کمی بر خودت فشار بیاوری و تلاش کنی.

هوش مصنوعی: اگر به یاد داشته باشی که در آغاز دنیا چه جشن و شادی‌ای وجود داشت، دیگر هیچ حرفی جز راز و رمز شنیدنی و ناپیدا باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کجا که نگاه کردم، دنیا پر از شگفتی بود و هیچ‌چیزی را هم‌چون مژگان دلربا و افسون‌گر ندیدم.

هوش مصنوعی: از درد بی‌توجهی که دارم، مژگانم در هم فشرده و به آرامی حرکت می‌کند تا حیرت و شگفتی را به آغوشی وسیع برساند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آیا فرش تسلیم من در مسیر است، اما من بیدل، جایی از خودم را که افشانده‌ام در دامن تو قرار داده‌ام.