هوش مصنوعی: وقتی که مجذوب زیبایی و نازک‌کاری‌های جزئیات او شدم، دلم را به نغمه‌ای دلنشین وابسته کردم.

هوش مصنوعی: دل به شدت ناراحت و بی‌تاب است و این درد و اندوه مانند آتشی در درونم شعله‌ور شده است. ای تپش من، چرا اینجا نیستی تا این گرفتاری را برطرف کنی؟

هوش مصنوعی: در میان تمام تنهایی‌ها و سختی‌هایی که تجربه کرده‌ام، حالا در اوج خوشبختی هستم، به‌طوری‌که حتی مگسی هم در کنار من احساس آرامش و خوشی می‌کند.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق من مانند شعله‌ای در حال درخشیدن است، اما در عین حال من در بند و گرفتار هستم، هرچند که تا حدی به آزادی نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: حالت خراب من به خاطر کباب وصالت است. از غم جدایی، چطور می‌توانم فریاد نزنم؟

هوش مصنوعی: در نهایت، از خون انفعال و ضعف خودم نتوانستم فرار کنم، مانند رنگ حنایی که بر سر انگشت پیکان تیر تو نشسته است.

هوش مصنوعی: در چشمهٔ زندگی آب تازه‌ای وجود ندارد و به خاطر شرمندگی‌ام، جبهه‌دار بودنم را مثل یک گدا احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در دمی که به دیدار معشوق شتافتم، غبار مهارت و تجربه‌ام برطرف شد و تمام وجودم به زیبایی و جلوه خاصی آراسته گردید.

هوش مصنوعی: سختی و زحمت به خودت نبده، مثل پرنده‌ای افسانه‌ای از دنیا بلند شو و به رنگ من بیفت.

هوش مصنوعی: آرزوها در دل انسان‌های ساده‌لوح رو به رشد می‌کنند و همانند تصویری که در آینه منعکس می‌شود، خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: در این دنیای پر از مشکلات و سختی‌ها، هیچ‌کس جز بیچارگان و دردمندان، چیزی نمی‌بافد و نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: در دل بی‌حوصلگی و بی‌تفاوتی، نه احساس شوقی دارم و نه پرواز ذوقی. در این حال و روز، فقط احساس خستگی و بی‌معنایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هوا به من رحم نکرد و نتوانستم از غبار درآیم، زمین مرا در خود فرو برد و به خاطر نداشتن یار و یاور به سختی گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: من در سکوتی عمیق و خاموشی بی‌صدایی شناخته شدم، و آهنگ کارم از عمق رنج و نیازم اوج گرفت.