هوش مصنوعی: تا زمانی که به درک عمیق طبیعت و احساسات آن نرسی، نمی‌توانی به خوبی زیبایی‌ها و خصوصیات منحصر به فرد گل‌ها را درک کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که هر قسمتی از موی تو به چیزی تخصیص نیافته، نمی‌توانی با ترفند فریب دیگران را بشناسی.

هوش مصنوعی: برای بالا رفتن و رسیدن به مقام‌های بلند، نردبان وجودی تو بسیار بی‌اهمیت است، مگر اینکه از درک و فهم به پایین‌تر نزول کنی و خود را به چالش بکشی.

هوش مصنوعی: در نتیجه این کشمکش‌ها که ناشی از ناتوانی در درک است، جز با تظاهر به نادانی نمی‌توانی آرامش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر گل و غنچه‌ای در این باغ، درنگی دارد. ای دود پراکنده، تو نمی‌توانی در این باغ، رگ و ریشه سنبل را تغییر دهی یا بر آن تأثیر بگذاری.

هوش مصنوعی: دیشب، حباب و نفس یک بار کافی است؛ از این بیشتر نمی‌توانی طاقت بیاوری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کنترل خود را از دست ندهی و از اختیار خود فاصله نگیری، به تهیة وابستگی و توکلت بر درگاه خداوند نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: بر دوش تو، سرنوشتت در حال رفت و آمد است! هرچند بارها داغی را بچشی، باز هم لطیف نخواهی شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو حضور نداری، اجزای شخصیت و وجود تو جلا نخواهند گرفت و قادر نخواهی بود در جمع به عنوان یک فرد برجسته و شناخته شده مطرح شوی.

هوش مصنوعی: اگر در حالت فنا و زوال به سجده بیفتی، بقاء و حقیقت تو در این حالت از بین می‌رود. حتی اگر مانند چراغ بدرخشی، همچنان نمی‌توانی به زیبایی و طراوت گل دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بدنی خمیده داری و از نظر ظاهری جذاب نیستی، اما عمر کم نیست. اگر خود را از بار مشکلات و غم‌ها آزاد کنی و در واقع به خودت فشار نیاوری، زندگی‌ات همچنان ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: در نهایت باید از این فضا و شرایط رها شد. بیدل، چرا نمی‌توانی مانند موج دریا به جایی دیگر بروی و از خودت فاصله بگیری؟