هوش مصنوعی: معراج ما به معنای اوج گرفتن و بالا رفتن است، اما این اوج برای ما به پستی تبدیل شده است. خوش شانسی ما در واقع به پایین بودن و زبونی ما مربوط می‌شود. ستاره‌ی اشک، به خاطر درد و اندوه ما می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از کوچک‌ترین موجودات تا بزرگ‌ترین ستاره‌ها، همه در ناتوانی یکسان هستند. در اینجا هیچ‌کسی بر دیگری برتری ندارد.

هوش مصنوعی: یک گل بهاری با این رنگ و عطر زیبایی دارد، پس چه حرفی برای گفتن وجود دارد؟ آن‌هایی که به دنبال تهمت‌زدن هستند، چه در ظاهر و چه در باطن، نام می‌برند.

هوش مصنوعی: بهتر است که در سجده و تسلیم به خداوند humble باشید و خود را به عرش آسمان نرسانید. زیرا پایین آمدن از مقام و جایگاه ناپسند، به شما لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: در گفتار و صداهای دنیا، درک زندگی پس از مرگ نادیده گرفته شده است. عقاید و آرزوهای بلندپروازانه فرساوده و خسته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در عشق، فداکاری و جان‌فشانی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی پایبندی و استحکام است. همچنین، نام فرهاد با کارهای بزرگ و ماندگارش بر روی کوه بیستون جاودانه شده است.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر حسی عمیق از شرم و عزت نفس است. شخصی که به دلیل وضعیت و موقعیت خود، احساس شرم و خجالت می‌کند، مانند این که در این شرایط خاص، کسی که به او نزدیک می‌شود، او را نادیده می‌گیرد و او احساس می‌کند که یک نقص یا بی‌اعتباری به گردن دارد. این احساس باعث شده که او از ورود به جمع‌ها فرار کند و به نوعی خود را به دور از دیگران نگه دارد. در اینجا حلقه‌ی در به عنوان نمادی از محدودیت و جدایی تلقی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای گمراهان ستیزه‌جو، به چه اندازه بر کسانی که ضعیف و ناتوان هستند، بی‌احترامی می‌کنید؟ چرا که خس، یعنی آن کس که به دیگران ظلم می‌کند، با عصای خود آتش به راهنمایی می‌آورد.

هوش مصنوعی: در ساز ناتوانی تلاش کردید و برای دلجویی از خود چیزی ارزشمند را قربانی کردید، اما با نافرمانی از تقدیر، در حال نبرد با سرنوشت هستید که نتیجه آن، رنج و درد است.

هوش مصنوعی: هرچه بیشتر به آینه نگاه کردیم، تصویر خود را دیدیم. بیدل در تلاش برای جست‌وجو و شناخت خود، به این نتیجه رسیده است که واقعیات گاهی برعکس آنچه که تصور می‌کنیم، هستند.