هوش مصنوعی: در دل من مانند شمعی که از شعله‌هایش روشن است، احساساتی را ترتیب داده‌ام که از بی‌نظمی دور باشد و به راستی در قالب یک شعر به زیبایی جلوه کند.

هوش مصنوعی: در این گلزار، می‌بینم که نشانه‌ای تازه و دردناک در سرنوشت خود دارم. هر بته‌ای از این گیاهان، با شوخی و طعنه‌ای، اشاره به یک دلیری و نازکی در وجود خود دارد.

هوش مصنوعی: با غم و حسرتی که در دل دارم، این شمع در این مجلس چقدر باید بسوزد؟ تو به من آتش بزن تا من هم بتوانم مجلس خوشی برپا کنم.

هوش مصنوعی: از دیدار عشق، دل خوشحال و شاد شدم و آرزو کردم، اما نمی‌دانستم که این وضعیت می‌تواند به چندگانگی و بلاتکلیفی من بینجامد.

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود، از ترس بودن و هستی احساس آرامش ندارم. آنقدر وقت و فرصت ندارم که اضطراب من دستش را به دامن من بزند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تلاش برای مقابله با نگرانی‌ها و آشفتگی‌هایم نتیجه‌ای ندارد و به همین خاطر، زندگی بدون آرامش و بی‌خانمان مانند کسی می‌شود که تحت تاثیر یک نگاه خاص قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر از قید و بندهای خود عبور کنی، هیچ راه و مقصدی باقی نمی‌ماند و صدای ناپایداری تو در همه جهات طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: نظاره کردن زیبایی‌های مسیر تو، ناشی از آزادی توست. باید با پرواز آزاد و گسترده، مانند طاووس، از این زیبایی‌ها عبور کردی.

هوش مصنوعی: اگر خود را خوب بشناسی و درک کنی، عیب دیگران برایت نمایان نخواهد بود. چرا که اگر چشمانت از خودت غافل شود، عیب‌های خودت به وضوح نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در جستجوی حقیقت، نباید به هیچ‌جایی بی‌توجه باشید. مانند شمعی که در هر گوشه‌ای نور می‌افشاند، باید به تمام جوانب و جزئیات توجه کنیم و به بررسی دقیق آن‌چه داریم بپردازیم.

هوش مصنوعی: در دنیای خوشی‌ها کجاست؟ اینجا سرزمینی پر از درد و خونریزی است، جایی که از زمین تا آسمان، زخم‌های عمیق و واضحی وجود دارد.

هوش مصنوعی: با جادو و سحر نفس کسی روشن نشد، آتش محبتت باید به وجود من بزند، چون سحری که باید دامنش را بگسترد.

هوش مصنوعی: در دنیای واقعی، دو همجنسی که به طور مشترک با یکدیگر رفتار می‌کنند، مانند دو انسانی هستند که به هم نزدیک‌اند. اما این نزدیکی واقعی نیست و تنها در خواب و خیال قابل تصور است. ارتباط جسمانی و عاطفی آنها نمی‌تواند به یکدیگر متصل شود.

هوش مصنوعی: در این گلزار دیوانگی، من شگفتی‌ای به وجود آورده‌ام که مانند بویی از گل، در لابه‌لای دامنم پنهان شده است.