هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو خاموش شوند و نتوانی آهنگ و نوا سر دهی، دیگر فقط دشنام‌ها و دعاها و دعوت‌ها وجود دارد. پس بیا و قدم به جلو بگذار.

هوش مصنوعی: خوبان وقتی که به انتهای پیراهن خود می‌رسند، لباس را کنار می‌زنند و نمی‌توانند در این قباهای تنگ خود، گل را بپرورند.

هوش مصنوعی: رحمت خداوند به سبب نادیده گرفتن گناهان و خطاهاست. به این معنی که وقتی خداوند از اشتباهات انسان‌ها چشم‌پوشی می‌کند، محبت و بخشش او از آن طرف سرازیر می‌شود. در واقع، گناه‌ها از این سو به وجود می‌آیند، اما رحمت خداوند از آن سوی دیگر به انسان‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که ما در بی‌خبری و گرسنگی جان داده‌ایم، در حالی که هر لحظه از سفره‌ی لطف و کرم بهره‌مند بودیم و این صدا را به گوش می‌رسانیم.

هوش مصنوعی: گاهی به دنیا علاقه‌مندم و گاهی به دنبال آخرت، در حالی که فکر می‌کنم از کجا به کجا می‌روم.

هوش مصنوعی: از غنچه و برگ‌های گل، زیبایی خاصی به وجود آمده است، اما دل من به خاطر دوری از جمعیت و تنهایی‌ام می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در هر مکانی که سر انسان از اضطراب و خواسته‌های نا به جا خالی باشد، آن مکان به همان اندازه تحت تأثیر حالات و روحیات مختلف است.

هوش مصنوعی: مشکلاتی که در مسیر زندگی وجود دارد، مانند نفس کشیدن در رفت و آمدهاست، که تا روز قیامت هم ادامه دارد.

هوش مصنوعی: چند روز پیش، در حرم، نتوانستم غم و اندوه را تحمل کنم و دیشب نیز ناگزیر طبق قوانین و محدودیت‌ها، لباس خاصی را بر تن کردم و خم شدم.

هوش مصنوعی: در زمان تغییر و تحولات، در کنار نامحرمان و بیگانگان نباشید؛ زیرا در این بناهای کهن، شاهد هیچ‌گونه اصلاح و بهسازی نخواهید بود.

هوش مصنوعی: در انجام کار خوب، به سادگی و بی‌توجهی عمل نکنید؛ زیرا هر کسی می‌تواند از نقاط ضعف و نواقص دیگران بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: ای کاش که این آرزو تحقق پیدا کند که این نوعی معضل که گاهی در سرهاست، این بار بر پاها افتاده و باعث دردسر شده است.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی بر نفس خود تسلط پیدا کنی و از این راه به موفقیت برسی، آنگاه دعای تو مثل آینه‌ای صیقل داده خواهد شد.

هوش مصنوعی: این شعر به طور غیرمستقیم به این نکته اشاره دارد که در عالم محال و ناممکن، نمی‌توان با حرف زدن یا لاف زدن، به هدف رسید. همچنین نشان‌دهنده این است که برای عبور از موانع و چالش‌ها، باید تلاش و کوشش کرد، نه اینکه تنها به گفتار اکتفا کرد. در واقع، عمل و تلاشی واقعی ضروری است تا بر مشکلات فائق آمد.