هوش مصنوعی: سر به سجده بگذار و با سرشکستگی و تواضع، به خودت اجازه نده که سایه‌ات را از این حالت جدا کنی.

هوش مصنوعی: نور مهر در کلام به قدری درخشان است که خاکساری تمام جهان را در خود غرق کرده است. این خاکساری به گونه‌ای است که در خطی هم‌راستا با تواضع و فروتنی قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر سجده برای او در خاک باشد و باعث عروج و بلند مرتبه‌ای شود، من هم مانند دانه‌ای هستم که در نهایت به خاطر ذلت و افتادگی به زمین می‌افتم.

هوش مصنوعی: تنها راه آرامش، تواضع و خاکساری است؛ باید با زمین یکی شوی و همانند یک بوریای افتاده، در humility و درستکاری زندگی کنی.

هوش مصنوعی: استقامت و استحکام دیوار کهنه به سادگی نیست، اما جهد و تلاش تو می‌تواند حتی در برابر چالش‌ها و مشکلات هم تو را به سمت جلو سوق دهد. اگر به طور جدی و با اراده تلاش کنی، می‌توانی بر سختی‌ها غلبه کنی و از زمین‌افتادگی رهایی یابی.

هوش مصنوعی: بدون تلاش و زحمت، حتی یک سجده از من به درگاه خدا نمی‌تواند به بار بنشیند. حالتی از بی‌توجهی و ناتوانی مرا به گریه می‌اندازد و سبب می‌شود که به زمین بیفتم.

هوش مصنوعی: من پس از این که غبار از دلم پاک شد، تلاش می‌کنم تا به کمک و نجات خود برسم و به این فکر می‌کنم که در کجا به زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر خاکساری و سجود زیاد، آستان او آنقدر ناپاک شده که مانند شبنم از خجالت و افتادگی، به آب تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از نشانه‌هایی که به من درس عبرت می‌دهند، عبرت بگیرم. ای کاش به من کمک کنی تا بتوانم با آزمایش و تلاش، به نتایج بهتری دست یابم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه سرکشی و آزادی‌خواهی بیدل در من حاکم است، اما افتادگی و تواضع ذاتی‌ام مانند زلف یار به زیبایی و لطافت به نمایش گذاشته می‌شود.