هوش مصنوعی: من به خاطر ناتوانی و بی‌پناهی‌ام در زندگی به زحمت افتاده‌ام. خواهش می‌کنم کمکم کن تا از این وضعیت خارج شوم و دوباره به راه صحیح برسم.

هوش مصنوعی: عاشق‌ها در عشق مثل اشک هستند؛ در ابتدا دچار سردرگمی و مشکلات می‌شوند، اما سرانجام به خضوع و تسلیم می‌رسند.

هوش مصنوعی: ما در تلاش خود به بیابان مرگ نمی‌رسیم؛ شکست یا اشتباه ما ممکن است ما را به زمین بیندازد.

هوش مصنوعی: عالمی از ناتوانی ما ترتیبی فراهم کرده است که موجب غرور ما شده است، مانند سایه‌ای که بال پرنده‌ای بر زمین می‌افکند و در عین حال ما را به افتادگی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اجازه بده تا از تلاشی که بر اثر عشق به وجود آمده بگویم؛ این مسیر، راهی است که باید از خودگذشتگی کرد و در آن جایگاه هایی وجود دارد که حالت تسلیم و ناتوانی را تجربه می کنیم.

هوش مصنوعی: تسلیم بودن آسان نیست؛ ما در طول زندگی با خاک و زمین در تماس بوده‌ایم تا به آگاهی و شناخت برسیم و به این نتیجه‌گیری برسیم که باید فروتن باشیم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از ما به خوبی و زیبایی پدید آید، فقط نتیجه‌ی تلاش ما برای تسلیم شدن است و بس. اما در این حال، سرکشی نیز نشان‌دهنده‌ی ناتوانی در درخواست و دعا است.

هوش مصنوعی: اگر کرکی به زمین بیفتد، ما هم در حقیقت از یک سر به زمین افتاده‌ایم. این نشان می‌دهد که میان ما و عرش و فرش فاصله‌ای نیست؛ همه‌چیز به هم مرتبط است و ما هم تحت تأثیر آن فتادگی قرار داریم.

هوش مصنوعی: ما به احترام و ارادت از ریشه و بنیاد خود بلند شدیم، اما شعله و آتش نیز با خاشاک و مواد بی‌ارزش ما به زمین افتاد و تنزل پیدا کرد.

هوش مصنوعی: به خودت زحمت نده و همیشه نگران نباش، چون در دل این آشفتگی‌ها و مشکلات، پایه‌های ایمن و استوار خاکی وجود دارد که تو را حمایت می‌کند.