هوش مصنوعی: ای شیخ، در تلاش برای زندگی بیهوده، حرفی را که می‌زنی کنار بگذار و خود را در مسیری بی‌فایده نینداز.

هوش مصنوعی: به دنبال کشف حقیقت و عمق راز خود باش، چرا که خیالات و اوهام نمی‌توانند تو را به درک واقعی برسانند. به عمق این دریا نرو، بلکه به جستجوی حقیقت بپرداز.

هوش مصنوعی: در وجود تو هیچ جز جنون نیست که به ظرفیت خالی من بیفزاید.

هوش مصنوعی: در دنیا، امید به وفاداری و صداقت وجود ندارد، زیرا زندگی همچون شعله و جرقه‌ای کوتاه و زودگذر است. تو تنها به خاطر زیبایی و لطافت خود، در دل‌ها حسرت ایجاد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: با تصور زیبا و دل‌فریب این همه زیبایی نمی‌توان زندگی کرد؛ مانند بدن طاووسی که به خاطر فریبندگی‌اش وجود دارد.

هوش مصنوعی: نفس تو باعث شده که من و تو درباره موضوعی مهم و جدی سخن بگوییم، و این گفتگو به اندازه‌ای اهمیت دارد که حتی تصور می‌کنم ممکن است به روز حساب و قیامت کشیده شود. ای کسی که به من زندگی می‌بخشی، با تمام فرصت‌هایی که داریم، می‌خواهم فقط چند کلمه بگویم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از کسی می‌خواهد که به دور از شرم و خجالت، آداب و علم و هنر را به درستی به نمایش بگذارد و به بیان آن بپردازد. او تأکید می‌کند که باید از تنگ نظری و قالب‌های خشک گریز کند و به شکل آزاد و دلنشین، دانش و مهارت‌هایش را بیان کند.