هوش مصنوعی: اگر به مانند قارون در زیر خاک دفن شده باشی، به زینت ثروت و جواهرات دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: دنیا و آخرت چه ربطی به هم دارند؛ هر جا که بروی، اگر از خوشبختی و فلاح دور شده باشی، نمی‌تواند تو را نجات دهد.

هوش مصنوعی: چشمانت به این جمع نگاه نکن، مطمئناً به جای دیگری رفته‌ای.

هوش مصنوعی: در اینجا، زمان به آرامی می‌گذرد و شبیه به این است که فرصتی برای زندگی و تنفس باقی نمانده است. آیا به یاد می‌آورید که این لحظه‌ها چقدر ارزشمند هستند و نباید آن‌ها را از دست بدهیم؟

هوش مصنوعی: زمانی که شمعی در پیش روی تو قرار دارد و نورش را منتشر می‌کند، اگر بخواهی حرکت کنی و پاهایت را برداری، ممکن است نورش را از دست بدهی. اما اگر در جای خود بمانی و آرامش را حفظ کنی، در حقیقت بهترین حالت را تجربه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که وجود و هستی مانند آینه‌ای است که در آن، هر چیزی که مشاهده می‌کنیم، بازتابی از خود ماست. اگر به دقت به آنچه که در دنیا می‌بینیم نگاه کنیم، ممکن است متوجه شویم که خودمان را در آن جلوه‌ها و تصاویر جستجو می‌کنیم، حتی اگر گاهی از دیدن خودمان دور شده باشیم. در واقع، این تجربه می‌تواند به ما کمک کند تا دوباره به خودمان نزدیک‌تر شویم.

هوش مصنوعی: در نهایت، اثر و پیامد حضور تو در زندگی‌ام به جایی خواهد رسید که همان مسیر را با افتخار و بزرگی طی کرده‌ای، دچار جنون یا دیوانگی می‌شوم.

هوش مصنوعی: در این مهمانی، چراغت تا چه زمانی روشن خواهد ماند، اگر شب را پشت سر گذاشته‌ای، شاید صبح زود رفته باشی.

هوش مصنوعی: جهان با تفاوت‌ها و ویژگی‌های مختلف پر شده است و تو در این میان، اگر به پاکی و خوبی‌ها پایبند نباشی، از این جمع خارج شده‌ای.

هوش مصنوعی: زنده‌گی در این دنیا نه عزت دائمی دارد و نه خواری همیشگی. هرکس به طریقی در این مسیر زندگی قدم گذاشته باشد، روزی با هر شرایطی روبه‌رو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر هوا نرم و لطیف باشد، چه آنکه تمامی روزها آفتابی باشد و چه در سایه‌ای که جادویی ندارد، تو غیابی و در این حال هیچ یک از زیبایی‌های آن را نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: در این کوچه، وقتی می‌توانی احساس آرامش کنی که دیگر افرادی که در آن هستند، بیشتر از آنکه بیایند، رفته باشند.