هوش مصنوعی: دیدن دوستان و همصحبتان از دور بسیار خوشایند است، اما در دنیای مادی هیچ جایی به اندازه‌ی محبت و صمیمیت در جمع دوستان نمی‌تواند آرامش‌بخش باشد. تنها بودن، دلگیر و خالی از لطف است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زندگی لذت ببری و راحتی را تجربه کنی، باید به فهم و درک زندگی بپردازی. در غیر این صورت، تنها به خاک سپرده شدن و فراموشی انتظار تو را می‌کشد.

هوش مصنوعی: عشق را ناغافل از دل غمگینان نپندار، زیرا در هر سنگی شعله‌ای نهفته است که چشم انتظار است.

هوش مصنوعی: از شدت زیبایی و درخشندگی تو، دو جهان مانند خاکستر از هم پاشیده شدند. چه نوری است که هر شمعی را تحت تاثیر خود قرار داده و نمی‌گذارد نوری از فانوس دیگر سير شمد.

هوش مصنوعی: در حالتی از تواضع و افتادگی قرار دارم و امیدوارم که روزی دیگر شانس و اقبال خوب به سراغم بیاید. اکنون که به خاک افتاده‌ام، در آرزوی خوشبختی و فرصت نزدیک شدن به بزرگی هستم.

هوش مصنوعی: چه بخت و نصیب عجیبی است، ای خدا! خبر شمشیر قاتل به گوش من می‌رسد و بوی خون در بینی‌ام حس می‌شود.

هوش مصنوعی: از ترس شعله‌های وجودم، خبری به گوش می‌رسد که خاکسترها به استقبال بال‌های من می‌آیند و پروازی معکوس را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل را به شدت می‌فشارد و از عذاب و درد رنج می‌برم، هیچ آه و ناله‌ای از من بیرون نمی‌آید. در حالی که در قفس احساسات و شرایط سخت خود گرفتارم، تلاش می‌کنم اما نتوانستم از این حبس رهایی یابم.

هوش مصنوعی: نگاه کن، روشنایی و روشنی در افکار تو نیست. بیدل، حتی شراره‌های سنگ هم در خون خود طاووس را پرورش داده است.