هوش مصنوعی: می‌توان بسیاری از خوشبختی‌ها و مقام‌ها را از زیبایی و جذابیت زندگی به دست آورد. درواقع، آنچه که در دنیا وجود دارد، گویای امکان بهره‌مندی از زیبایی‌های خاص است.

هوش مصنوعی: رهایی از چرخ فلکی که ما را به دور می‌اندازد، بدون نوشیدن شراب ممکن نیست. من از ظرف مینا به طور پنهانی سر برآورده‌ام و در سایه‌ی آن آرامش یافته‌ام.

هوش مصنوعی: چرخ زمان ما را به جنون کشاند و باعث شرمساری‌ام شد. در نهایت، به خاطر گناهی که در دل داریم، بر خود خجالت می‌کشیم.

هوش مصنوعی: شب هنگام، وقتی که به دست ما می‌رسد، حالتی دیوانه‌وار به ما دست می‌دهد؛ گویا یوسف زیبایی از چاه مینا بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: ای زاهد، دیگر خودت را در محفل شاد مستان نشان نده، زیرا شب‌های جمعه که به سر می‌رسد، روزهای سیاه مینا کم نیست.

هوش مصنوعی: با این افراد سخت‌گیر و بی‌رحم، دل بی‌چاره چه کار می‌تواند بکند؟ سال‌هاست که در بالای کوه به دنبال راهی برای نوشیدن شراب و خوشحالی هستم.

هوش مصنوعی: دل‌ها پر از احساس و گفتگو هستند، و وقتی که صحبت و صدایی داریم، اینجا همچون گواهی از وجود میناست.

هوش مصنوعی: من با وسایل خوشی و لذت احاطه شده‌ام و کلفت چشم‌های زیبا در کنار من نشسته و در حال خوشگذرانی هستند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر تصویری از حالت مستی و شرم را به تصویر می‌کشد. در حالی که شرم و خماری ناشی از مستی بر چهره نشسته است، احساسات و درد درون او به او اجازه نمی‌دهد که سرش را بالا بگیرد. در نهایت، یک آه عمیق از دلش برمی‌آید و حسی شفاف و زنده از زندگی و مینا (شراب) در او ایجاد می‌کند. این بیت به تضاد بین شرم و احساسات عمیق درونی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: عاشق‌های حساس و لطیف در این مجلس آمادهٔ آسیب و شکست هستند. پس از پنبه با احتیاط استفاده کن و کلاه مینا را خراب نکن.

هوش مصنوعی: به آسانی دل دیگری را نرنجان، زیرا هر لحظه در کار دل‌سوزی و محبت حساب و کتابی وجود دارد.