هوش مصنوعی: در باغی که آن پری دوست‌داشتنی مشغول بازی است، من مانند پر طاووس، با زیبایی و ظرافت در آنجا به تماشای زیبایی‌ها می‌پردازم.

هوش مصنوعی: اگر چشم زیبای یار با تیر مژگان و ابروهایش بازی کند، جهان به دریای خون تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از راه خاکی سر کوی تو می‌گذرد و پیشانیش به گرد و غبار آن آغشته است، با مال و منال پادشاهان بزرگ هم نمی‌تواند به کسی ببالد و خود را برتر از او بداند.

هوش مصنوعی: عرق بر چهره‌ات وقتی که شبنم به زمین می‌نشیند، نشان می‌دهد که در خانه‌ی خورشید، ستاره‌ها چه بازی‌ای می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر بار که قلم بخواهد زیبایی نیش مژگان تو را توصیف کند، مانند این است که خون از رگ‌ها به خاطر درد ناشی از تیغ زخم، به‌جوش می‌آید و بازی می‌کند.

هوش مصنوعی: جام فریب را ننوش؛ زیرا تصویر دنیا در واقعیتی ناپایدار است. به بازیگر پشت پرده بنگر که چگونه به شیطنت مشغول است.

هوش مصنوعی: دل خوشی از موسیقی و شادی نداشته باشد؛ غافل از این است که اگر به تکرار و افراط در شوخی و بازی توجه نشود، ممکن است کودک را لاغر و ناتوان کند.

هوش مصنوعی: من در هر سمت و جایی محدودیت دارم، اما خوشحال هستم که آزادانه حرکت می‌کنم. کم پیش می‌آید که کسی به اندازه من در زندگی‌اش در قید و بند باشد و مثل یک بازیکن در ششدان بازی کند.

هوش مصنوعی: به خاطر آنکه دنیا پر از سختی و تلخی‌ست، عجیب نیست اگر حتی کودکی هم در آغوش مادر بازی کند.

هوش مصنوعی: کتاب در دست توست و تو به خاطر جاه و مقام خود آن را ورق می‌زنی، اما غافلی که با نقوش آن مثل بازی اژدها، در حال سرگرمی هستی.

هوش مصنوعی: وداع به شکلی پرشور و بی‌تابی رخ می‌دهد، مثل شعله‌ای که به پرواز در می‌آید. بگذار تا مدتی با بال و پر خود بازی کند.

هوش مصنوعی: من در این میدان جنگ، وقتی باخته‌ام، چه فکری بکنم، در حالی که تنها یک کودک هم می‌تواند با اشک‌هایش بازی کند و آنها را بر نیزه و خنجر بزند.