هوش مصنوعی: شوق و آرزوهای من به من آرامش می‌دهند، اما در واقع فریبم می‌دهند. به خواب و رویایی که دیده‌ام فکر می‌کنم و انتظار دارم صبحی بیاید که آن خواب تعبیر شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که دل من اسیر چه کسی است، اما می‌دانم که صدای زنجیری در دور و بر نفس من پیچیده است.

هوش مصنوعی: دنیا محیطی برای آزادی است، اما انسان ترسیده‌ای وجود دارد که از وابستگی‌ها و تعلقاتش رهایی نمی‌یابد و نمی‌تواند از محدودیت‌ها فرار کند.

هوش مصنوعی: اگر با افرادی که مغرور و سرکش هستند برخورد کنی، باید صبور باشی و سازگاری نشان بدهی، زیرا این افراد به نرمش و تسلیم نیاز دارند و تنها در این حالت ممکن است به خودشان بیایند.

هوش مصنوعی: دل بی‌خبر، در نهایت به زمین تاریک و غم انگیزی می‌افتد. اگرچه زندگی همواره پر از مشکلات و دشواری‌هاست، اما می‌توانست با کمی تغییر و بهبود، به شکلی بهتر و روشن‌تر درآید.

هوش مصنوعی: آیینه دل‌هایمان را صاف کرده‌ام و حالا چقدر تاثیر عمیقی بر روی احساسات من گذاشته است. آه من به خون تبدیل شده و نشان‌دهنده‌ی حالتی عمیق و دردناک است.

هوش مصنوعی: نماز بدون توجه و دل‌سوزی، هیچ‌کدام از ارکان و وظایفش را به درستی انجام نمی‌دهد، چون مانند یک موجودی که به شدت آسیب دیده و در حال مرگ است، فقط یک سجده از شوق می‌تواند او را به زمین بیفکند.

هوش مصنوعی: هر حرکتی که می‌کنی در دو جهان تاثیر و زیبایی خاص خود را دارد. از شکار خود غافل نشو، چون تو نیز داری موجودی نادر و جذاب.

هوش مصنوعی: به سادگی فکر نکن که دیدن حقیقت همیشه آسان است، زیرا گاهی اوقات زیبایی و صفای آن پشت پرده‌های زنگار و کدر پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من و مشق‌های ندامت‌ها، مانند مژه‌هایی که قربانی هستند، در وقتی که اشک‌هایم را در یادداشت‌هایم می‌نویسم، از چندین خانه‌ام خارج نمی‌شود.

هوش مصنوعی: احوال درونی و احساسات من تنها زمانی قابل درک و نمایان می‌شود که خیال موهای مجنون را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: در شب مهتاب، گریه کردن لذتی خاص دارد. بیدل کدام یک از فیض‌ها بی‌خبر است که از چنین شیرینی بهره‌مند نخواهد شد؟