هوش مصنوعی: خون شوق و عشق تو باعث بی‌خوابی چشمانم شده است، گویی که گل به خاطر زیبایی‌ات در آینه آب، شرمنده است.

هوش مصنوعی: ای خدا، این خیال کیست که در دل شب می‌درخشد و مرا به حیرت می‌اندازد؟ انگار که نور مهتاب است و من در دل این تاریکی، شمعی از نیرنگ و فریب را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به خاکستر تبدیل شدم و از شدت بی‌تابی آرام نگرفتم. رگ خوابم، شبیه نبض جیوه است، گویی که در حال تپش و ناآرامی است.

هوش مصنوعی: در زندگی، وابستگی‌ها و چیزهایی که وجود دارند من را دچار حیرت و شگفتی می‌کنند. انگار که در زیبایی و پیچیدگی زلف او گرفتار شده‌ام و این حالت برایم همچون تابستانی دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: با وجود تمام پیچیدگی‌ها و سردرگمی‌هایی که دارم، نمی‌توانم از این حیرت و شگفتی خلاص شوم. احساس می‌کنم که تمام وجودم در چشمان یک گرداب گرفتار شده است و این احساس به من فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: دنیا به شدت تحت تأثیر حالت جنونی من است و من در حالتی از مستی به سر می‌برم که انگار لباسی از عشق و شیدایی بر تن دارم و این احساس مرا به شدت درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: با نیکوکاران و بدکاران به نرمی رفتار کن و در دل خود را به مقام سجده درآور. تواضع می‌تواند گاهی مانند یک محراب باشد، که تو را به فکر فرو می‌برد.

هوش مصنوعی: فرصت‌ها به سرعت از دست می‌روند و عمر تو به گونه‌ای اسیر این شرایط است. نادانسته فکر می‌کنی که می‌توانی به راحتی بر این موارد غلبه کنی.

هوش مصنوعی: به دنیای غیرواقعی و زودگذر، با یقین و آگاهی بیشتری نزدیک شو به‌طوری که هر کسی هر چیزی که در آنجا می‌گذارد، به‌گونه‌ای تصور کنی که در واقعیت گم شده است.

هوش مصنوعی: به جز آسایش جسم، چیزی از وجود خود در نظر ندارم. بیدل، گویی هر موی سرم همچون تحملی برای احساسات و خواب‌هایم است.