هوش مصنوعی: در این جمع و محفل زیبا، امکان خروج مینا وجود ندارد، چرا که امشب او جلوه‌ای خاص و دلربا از هر دو جهان دارد و نمی‌توان او را رها کرد.

هوش مصنوعی: نفس انسان، نشانه‌ای از ضعف و ناتوانی است؛ بنابراین از وجود خود غافل نشو. تا زمانی که در حال خوشی و سرمستی هستی، نمی‌توانی مشکلات و ناراحتی‌ها را فراموش کنی.

هوش مصنوعی: جلب توجه می‌کند که آب بدون آگاهی از برکات دنیوی، در حالتی از سلامت و آرامش است، اما حبابی که روی آن قرار دارد، نمی‌تواند به آرامش و ثبات خود ادامه دهد و در واقع نمی‌تواند مدت زیادی در این وضعیت باقی بماند.

هوش مصنوعی: ای آفتاب، درخشان و روشن، درست مانند صبح که چشم‌ها را روشن می‌کند، تابیده و بر افراز تا شادمانی و خوشحالی بزم‌کنندگان را بیشتر کنی. آنان که در مسیر تو قرار دارند، از شدت شوری و سرمستی به رنگ سفید درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر تو نبود، ای مطرب، از داستان درد دل ما چیزی نمی‌ماند. دل‌های ما پر از غم است و از آن مقدار درد، خون می‌ریزد که به دامن مینا می‌رسد.

هوش مصنوعی: حباب شراب در ظرفی که از نفس تو پر شده به زیبایی می‌گوید که این نگاه تو، باغی پر از گل‌های نرگس را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: در دوران پیری، نیازی به کمک کسی ندارم، زیرا وجود یک عصای زیبا برایم کافی است.

هوش مصنوعی: شگفتی در زیبایی خاصیت شراب، حس می‌شود؛ گویی که بوی عرق ناشی از آن، در لباس زیبای مینا پنهان شده است.

هوش مصنوعی: دل تو آماده‌ است برای خواسته‌های فراوان، اما آن را نشکن، زیرا ممکن است باعث ایجاد آشوب و فتنه‌هایی شود که در وجود آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر نبود جوش و شوق بقا، فنا یا زوال نیز دارای حالتی شگفت‌انگیز است که همچون صدای پرده مینا به گوش می‌رسد و زیبایی خود را دارد.

هوش مصنوعی: خوشی و شادی در جمع انسان‌ها ممکن نیست، مگر اینکه انسان از خود و دنیا خالی شود تا بتواند وجودش را با چیزهای جدید پر کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند بیدل از اهل ایمان و تسلیم باشد، باید بداند که رگ‌گردن او هیچ نسبتی با گردن مینا (ظرافت و زیبایی) ندارد. در واقع، این جمله به نوعی بینش عمیق و روحانی را منتقل می‌کند که نشان می‌دهد اگر انسان به حقیقت و ایمان برسد، زیبایی‌های دنیوی برایش چندان اهمیت نخواهد داشت.