هوش مصنوعی: اگر با قدرت و اراده‌ای محکم و استوار مانند سرو به راه خود می‌رفتی، می‌توانستی به کسی همچون پرنده‌ای آزاد و زیبا مانند قمر دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: من وجود خودم را به کسی نشان ندادم، وگرنه با این ضعف و ناتوانی‌ها، نفس من هم می‌توانست مانند زهر یک اژدها خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: در ابتدا، نشانه‌هایی از آرامش و خوشبختی در چشمانم نمی‌تابید. به این دلیل که پیش از آنکه شعله‌ی آتش وجودم را به خاکستر تبدیل کنی، زندگی‌ام را به مشکلات و سختی‌ها دچار کردی.

هوش مصنوعی: اینجا یک دل دارم که اگر آن را بخوبی ببینی، متوجه خواهی شد که از شرم و بی‌ارزشی‌اش، عرق از پیشانی‌اش نشسته است و تو را به شگفتی وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: من درگیر رنج و فریبکاری‌ای نیستم که زاهد به خاطر آن، به هر نقصی در خود، تصور می‌کند که مانند سامری است و در دام این خیال می‌افتد.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌دردی، این حالت به تو دست داده و نتوانستی حتی یک بار به انسان بودن نزدیک شوی. چرا که چه می‌دانستی از آرزوها، که تو هم خودت را به یک موجود هیولایی تبدیل کردی.

هوش مصنوعی: خوشا سرزمین زوال و حکومتی که پایدار است، جایی که حتی آثار قدم‌های ما نیز بر سر ما تسلط دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند شانه‌ای هستی که در مورد زیبایی و فریبندگی موها چیزی می‌دانی، پس دل شکسته ما هم با دست خودت به پری (ملکوت) پیوسته است.

هوش مصنوعی: اگر مانند قمری به چهره‌ی زیبا و باشکوهش نگاه می‌کردم، رنگ و ناز آن به قدری مرا شگفت‌زده می‌کرد که حیرت را به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی به او بیندازی، مانند آتش که زیبایی و ناز او را در خود می‌سوزاند، چشمان غزال‌ها به حیرت می‌افتند و به مانند ظرفی پر از عطر و زیبایی می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی و جلوه‌ی او نگاهی بندازی، همچون پرندۀ کبک دچار شگفتی و حیرت خواهی شد، بیدل، وقتی که او از خود خاک بر سر می‌ریزد.