هوش مصنوعی: من به صورت نیاز به دنیا آمده‌ام و حیرت‌زده‌ام. همچون آینه‌ای که پرورش یافته، امشب نگاه‌های دیوانه‌وار را به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من به چهرهٔ امکان، رنگی دارم که هر کسی با آن روبرو می‌شود، از خود فاصله می‌گیرد و به نوعی از وجود من می‌زداید.

هوش مصنوعی: در هر دم که به پرواز می‌روم، حس از دست دادن خود را تجربه می‌کنم و ناله‌ام، چون طوفانی از درد و اضطراب، همه جا را فرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: بیامرز، ای زاهد، که راه آشتی و هم‌زیستی فضایی وسیع دارد. تو در حال عبادت و ذکر و تسبیح هستی، اما ما در پی لذت و بهره‌مندی از می و شرابیم. در نهایت، هر کس مطابق با طینت و ویژگی‌های خود باید راهش را برگزینند.

هوش مصنوعی: چشم فریبنده‌ام به خاطر نیرنگ و تظاهر به بی‌توجهی، به حالتی رسیده که حتی در بازی و سرگرمی هم نمی‌توانم به آن دسترسی پیدا کنم. تو با ترفندهایم مرا در وضعیت دشواری قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: رفتن از خود و یاد تو، همانند ریشه‌ای در دریاچه گهر است و به این آرامش و تسلیم نمی‌رسد، این رفتار از نازپروردگی تو برمی‌آید.

هوش مصنوعی: من بی‌دلیل و به طور ناگهانی به دنبال شعله‌ای هستم که مانند ذره‌ای آتش در میان تنوع رنگ‌ها خود را نشان داده است.

هوش مصنوعی: تأثیر خوشبختی را نمی‌توان از می‌خوشی که نوشیده‌ام، حذف کرد. مانند پاییز که در خون خویش غرق شده است، من نیز چهره‌ای زرد و پژمرده دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت اختلاط و در هم آمیختگی جنسیت‌ها، زنان به طرز عجیبی در این میدان برای نشان دادن خود، ریش درمی‌آورند تا واقعیات مردانه را برجسته کنند.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش فراوان، به نقطه‌ای رسیدم که دیگر از دل سردم ناامید شدم و توانستم آهن سرد و بی‌روح را به دمایی برسانم که شکل و حالتی جدید به خود بگیرد.