هوش مصنوعی: ساعت خوبی است که تو مانند یک تصویر زیبا از آینه، با ناز و زیبایی خود به جلو بیایی و من بتوانم به دور تو بچرخم و زیبایی‌ات را تماشا کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی‌ام، نمی‌توانم به خوبی از این باغ مراقبت کنم و تنها چیزی که مرا در این وضعیت خجالت نمی‌دهد، گل زردی است که در آنجا رشد کرده است.

هوش مصنوعی: اگر گرد و غبار پای کسی بر روی زمین بیفتد، نشان‌دهنده این است که او به دوستان خود احترام می‌گذارد و چیزی بیشتر از این نمی‌توانند به عنوان نشانه‌ای از ارادت و محبت داشته باشند.

هوش مصنوعی: عذاب و کیفر از گناهی که انسان از آن غافل است، دور نیست. شب من به خاطر نگرانی و اضطراب، تاریک‌تر شده است.

هوش مصنوعی: دنیا تنها بازی‌ای است که همه در آن فقط بر روی آرزوهای بیهوده شرط‌بندی می‌کنند، جز احساس پشیمانی که در نهایت به دست می‌آورند و نتیجه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: فقدان مروت و جوانمردی از طبیعت ظالمین دور است؛ به طوری که بر اثر زخم هیچ کس نمی‌تواند به درد و رنج خود ادامه دهد.

هوش مصنوعی: در این دنیا که آسمان حالتی از آزادی و رهایی دارد، مردی که به مقام خود رسیده است، باید دامن خود را جمع کند و بر افراشته باشد.

هوش مصنوعی: من در فقر به سر می‌برم، اما زندگی‌ام بی‌درد و آرام است. در این دنیا، مانند من، کسی نیست که چنین سایه‌ای از حمایت و آرامش را داشته باشد.

هوش مصنوعی: از لذت‌های بهشتی و نعمت‌های فراوان لذت ببر و برای بیهوده به فکر خوردن خون و زخم زدن نباش. بیدل، بهشتی که در آن نان گرم و آب سرد هست، برایت کافی است.