هوش مصنوعی: یاد آن روزها بخیر که به خاطر من لبخندی از دل خوشی بر لب داشتی و همچنین پیامی برای دیگران داشتی.

هوش مصنوعی: به یاد بیاور آن لحظات پرمحبت که بدون ناراحتی و ننگ از دیگران، در روزهای سخت و دشوار برای مردمان دچار مشکل، لذت و شادی می‌آفریدی.

هوش مصنوعی: یاد بماند که ای حسرت، تو که پا از دل بیرون گذاشتی، وقتی که نگاه به چشمان حیران من کردی، تو هم مقام و جایگاهی داشتی.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با اینکه نیازی نداشتی، با ناز و شوخی، خدماتی می‌کردی و غلامی داشتی.

هوش مصنوعی: خاک عاشقان به آسمان می‌رسد و با یک یا دو قدم آن سوی پذیرش، لذت خاصی را تجربه می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو به یکباره توجه کردن به اهل وفا را قطع کردی، در حالی که در نادیده‌گیری، شمشیری قاطع و بدون وقفه در دست داشتی.

هوش مصنوعی: این پیرمرد، به زیبایی و دلربایی ابروهای تو تأکید می‌کند و می‌گوید که وقتی به تو نگاه می‌کند، مثل کسی که به دنبال چشم‌انداز وسیعی است، خود را در آن محو می‌بیند و آرزو می‌کند که بدون هیچ نیازی، به فکر و خیال خوشی باشد.

هوش مصنوعی: ما اکنون تنها خاکیم، پس چرا در گذشته، با وجود اینکه تسلیم بودیم، همچنان با ناز و کرشمه به جلو می‌آمدی؟

هوش مصنوعی: دل در حسرت و انتظار سوخت و در پی آن، تلاش می‌کند تا دور و بر یک حقیقت یا خوشی بچرخد. ای کسی که در مستی به سر می‌بری، روزگاری بود که تو جامی در دست داشتی.

هوش مصنوعی: تیغ هم بر دل بی‌دلم، فقط نشانه‌ای از لطف و بخشش بود، اگر به خاطر زیبایی و نازش، تمایل به انتقام داشتی.