هوش مصنوعی: در پس هر رنگ و تصویری، تقدیر و سرنوشت به‌طور پنهانی در حال کار است و به‌نوعی باعث شکستن و شکست می‌شود. مانند اینکه در کارگاه شیشه‌گری، خمر و مستی نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: تخیل تو و من بر روی هم تأثیر گذاشته و شکاف و فاصله‌ای بین دو جهان ایجاد کرده است. در آن سوی آینه، ماهیت این فاصله را پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که بهار دل به عنوان آرزوی بهشت در ذهن من می‌درخشد و گلی که در چمن نشسته، نمادی از غنچه‌ایست که در انتظار شکوفایی است.

هوش مصنوعی: حس ناامیدی من از وجودی که در واقعیت نیست، باعث شرم و خجالت من می‌شود. آنقدر درونم رنگ و بویی دارد که می‌تواند مرا به دستایی برساند و بشکند.

هوش مصنوعی: فطرت و ذات انسان چقدر می‌تواند از جسم خاکی‌اش شکوفا شود. با این حال، آتش وجودم را از پایین‌ترین مرتبه‌ها به اوج می‌کشاند.

هوش مصنوعی: با این که شانس و اقبال به من روی خوش نشان نداده‌اند و به زمین وابسته نیستم، نقش و اثر من در این جهان پایدار نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: آنچه که دل به دنبال آن است، زحمت و تلاش خاصی می‌طلبد و این دست‌آوردها را نمی‌توان با یک پاداش ساده یا ناچیز، کم ارزش کرد.

هوش مصنوعی: از مکان نیرنگ و فریب حرف نزنید و نپرسید، ما همان سایه‌هایی هستیم که از پرستش خورشید شکل گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: گلی را که در جبهه‌اش غبار نشسته، با نم تازه کن، زیرا در دنیای خیالات، نه بندی وجود دارد و نه چیزی را می‌توان بست.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و آگاه باش که در مسیر تلاش و کوشش، نمی‌توان به آسانی از نشانه‌ها و راه‌های واضح عبور کرد. اگر به سعی و تلاشی که کرده‌ای، توجه نکنی، ممکن است از هدف اصلی دور شوی.

هوش مصنوعی: اگر تلاش برای پشیمانی چنین نتیجه‌ای دارد، پس بهتر است آتش را در هر دو جهان بر افروزم و دست از نیکی بردارم.