هوش مصنوعی: هرچقدر هم که در تلاش باشیم و به دیگران کمک کنیم، اگر در کار خود و دلسوزی برای دیگران موفق نباشیم، تلاش‌هایمان به نتیجه نخواهد رسید و هیچ کس نمی‌تواند مزد زحماتش را بگیرد.

هوش مصنوعی: در شب، فکر آن محبوبم به من گفت نکته‌هایی که اکنون هیچ کس نمی‌تواند به زیبایی بیان کند.

هوش مصنوعی: در این ابیات، به تجربه و حالتی اشاره شده که فردی در دنیای خود غوطه‌ور است و در این فرآیند، نوشیدنی شاداب‌کننده‌ای را از وجودش به دست می‌آورد. همچنین، دل او که در خواب به سر می‌برد، حوصله و شکیبایی خاصی دارد. به نوعی می‌توان گفت که فرد در حال جست‌وجو و درک زیبایی‌های زندگی و احساسات ناشناخته‌اش است.

هوش مصنوعی: آب و دانه سبب استحکام و پایداری دارند و مانند شمعی هستند که تا زمانی که وجود دارد، تلاش برای فکر کردن به سفر و مقصد را از ذهن دور نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این زمین از درد و بلای نفس و تغییر شرایط در امان نیست و ما با دیدن زلزله‌ای که در دلزمین رخ می‌دهد، می‌توانیم عبرتی بگیریم.

هوش مصنوعی: نفس انسان نمی‌تواند بی‌وقفه ادامه یابد، پس از اندیشه و تأمل بگذر. وجود ما از عدم فاصله‌ای دارد که به وضوح مشخص است.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن قدرت زمان و تقدیر است. می‌گوید که زمان همچون چرخشی تیز و برنده، هر چیزی را در خود می‌ساید و در همه جا پس از خود نشانه‌هایی از فتنه و چالش به جا می‌گذارد. این چرخش به گونه‌ای است که هر طرف نگاه کنی، نشانه‌هایی از مشکلات و آزمایش‌ها دیده می‌شود؛ همچون زایشی که در خود بار فتنه را حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: شتر بدون صدای زنگ، نه به جلو توجه دارد و نه به عقب، با دمش بادی را به حرکت درمی‌آورد که قافله‌ای را جا به جا می‌کند.

هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید که این سخنان ارزشمند و محکم را با کسی در میان نگذار، زیرا آن کسی که لب‌هایی شیرین و زیبا دارد، به قلمرو خود مقام و ارزشی دارد.