هوش مصنوعی: اگر به اوج بی‌نیازی دست یافته‌ای، بدان که هنوز به نهایت آن نرسیده‌ای، چرا که تا زمانی که به پذیرش کامل نرسیده‌ای، هنوز در مراحل آغازین هستی.

هوش مصنوعی: ای نردبان زیبای خمستان، تو باعث بزرگی و اعتبار هستی، زیرا مانند نشئه‌ای که در جاهای مختلف تاثیر می‌گذارد، به هر کجا که بروی، اثر خود را می‌گذاری.

هوش مصنوعی: این ما و من، نماد یک ترانه‌ی ناتمام و نرسیده است. سخن تو از جایی می‌آید که به نظر می‌رسد به مقصد رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: به کجا باید بروی و چه راه خیالی دیگری را باید انتخاب کنی، ای میوهٔ رسیده که به خودت دست یافته‌ای؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که پیشرفت‌ها و مراحل رشد تو قابل فهم است، و وقتی به انتهای این مسیر نگاه می‌کنی، وضعیتت به مانند مویی است که به نوک پا رسیده. به نوعی به نشانه‌ای از کاهش یا افت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: با نشانه‌ای از ناامیدی، دچار زخم و ضعف روحی شده‌ای، در حالی که فکر می‌کنی به بالاترین سطح موفقیت دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: در دانش بی‌نهایت، اینقدر سوال و ابهام وجود ندارد، پس چرا تو به چنین نتیجه‌ای رسیده‌ای که به یقین تعبیر می‌شود؟

هوش مصنوعی: ما در این حیرت و شگفتی دچار درد و رنج هستیم، چراکه تو به این جمع آمده‌ای و تنها به جمع ما پیوسته‌ای.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد زیبایی و جاذبه‌ی تو باعث می‌شود که مردم به تو جذب شوند، گویی که از دیدن آینه‌ای به ما رسیده‌ای و تصویر تو را دیده‌اند.

هوش مصنوعی: تو که به زیبایی و ناز دلبری صفا و سرزندگی رسیده‌ای، دیگر به فکر شکست و ناکامی ما نباش، زیرا ما در چنان حالتی نیستیم که توبه‌کردن را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروی، نتیجه‌ کار تو همان چیزی است که در حال حاضر انجام می‌دهی. امروز، فرض کن که به فردا رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کاروان، نگران غربت و وطن خود نباش، زیرا از سرزمین تو کسی تو را به اینجا نرسانده است.

هوش مصنوعی: بیدل، تو از چنان مقام و ویژگی برخورداری که دعوت تو در دل‌ها نفوذ می‌کند و به خاطر این ویژگی‌های خاص، به جایی رسیدی که حتی عنقا (پرنده افسانه‌ای) هم به تو توجه دارد.