هوش مصنوعی: از این مکان پر از خواسته‌ها با آرزوها به بیرون برو، چون بوی گل را حس می‌کنی. قدم به بیرون بگذار و رنگ زیبایی را تماشا کن.

هوش مصنوعی: فشار ناامیدی و امید نباید به قدری باشد که دو سنگ را به هم بفشارد و از آنها جرقه‌ای به وجود آورد.

هوش مصنوعی: خودت را در بند فکر و خیال نکن، بلکه به‌جای آن، به زیبایی‌های دنیای اطراف توجه کن و از آن‌ها لذت ببر.

هوش مصنوعی: آتش وجود، نیازی به صبر و حوصله دارد. کمی تأمل کن و قبل از هر اقدام، یک لحظه به خودت فرصت بده تا فکر کنی.

هوش مصنوعی: کسی به فکر تو نیست و به حالت غفلت یا بیداری تو توجهی ندارد. هزار بار هم که شده، خودت را پایین بیاور و از زیر سنگ بیرون بیا.

هوش مصنوعی: آزادگان از دیاری که ستاره‌ها در آن قرار دارند عبور کردند، حال تو نیز پر و تیر خود را بیرون آر و به حرکت درآی.

هوش مصنوعی: اگر شیشه‌ای در حال نشستن بر لبه‌ی چیزی باشد، به آرامی آن را نگه می‌دارد و باید از آنجا خارج شود تا از گرفتاری نجات یابد.

هوش مصنوعی: بهار، شادی و سرزندگی دنیا را به هیچ چیز نمی‌سنجند؛ فقط دو روز بگرد و به این سبزه‌زار نگاه کن که چقدر زیباست.

هوش مصنوعی: هرگز از این وضعیت ناامید نشو، اگر در شرایطی نامساعد هستی، همیشه راهی برای خروج و بهبود هست. حتی اگر مشکلی داری، سعی کن راهی برای فرار از آن پیدا کنی.