هوش مصنوعی: اگر سر به آسمان بلند کنی یا در حال سجده باشی، خداوند به خاطر تو به سجده آمده است.

هوش مصنوعی: چرا باید به خود زحمت بدهیم و خم شویم اگر بار سنگینی بر دوش ما نیست؟ زندگی دارای مشکلات و چالش‌هایی است که در برابر آنها به سجده و خضوع نیاز است.

هوش مصنوعی: ای کسی که به زینت‌های بیهوده خود می‌بالید، اگر بر خود ببینی که چگونه در برابر زیبایی‌ها و دلربایی‌ها فرو می‌روی، باید در برابر آن‌ها به تواضع بپردازی.

هوش مصنوعی: می‌گوید که من مانند اشکی هستم که به آستان و درگاه معشوق می‌گریزد، اما این اشک و عشق به من چیزی نمی‌آموزد. عشق می‌گوید که باید با ادب و احترام در برابر محبوب خود زانو بزنم و سجده کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس بر در دل نشسته، نشان‌دهنده آن است که سختی و مشقت این مکان به اندازه‌ای است که این حالت باعث می‌شود هر بار سجده کردن احساس سنگینی و دشواری داشته باشد.

هوش مصنوعی: در هر سو صداهای پرشور و پرهیاهو به دعوت و عشق تو بلند است. ای درد، چرا برای سجده به کعبه و معبد چنین زجر می‌کشی؟

هوش مصنوعی: جرأت پرواز به آسمان تو را به اوج برده است، وگرنه هر بار که سجده می‌کنی، سر تو در خاک است.

هوش مصنوعی: سرکشی و زیادتی رفتار، مانند شعله‌ای از شمع است که در آخرین لحظات به چشم می‌آید و بیشتر از این نیست. تو می‌رسی تا سپیده‌دم، در جایی که در نهایت فقط باید سر به سجده بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر افکار تو دلت را غمگین کند، به روشنی مشخص می‌شود که خود تو مانند یک محراب هستی و در حال عبادت و سجده.