هوش مصنوعی: حیرت زیبایی که بر دیدگان آینه فرو افتاده است، مانند حالتی است که می‌بینم رگه‌هایی از رنگ در آن ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان راه حلی برای غم و اندوه ناشی از عشق پیدا کرد، چون چشمم دیگر حتی در آینه هم تنها نشانه‌ای از خواب و کسالت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: برق حیرت در چشمانم موجب شد تا با جرات به آنچه می‌دیدم نگاه کنم. اما این نور و زیبایی که در آینه مشاهده می‌کردم، سوالی در ذهنم به وجود آورده بود: چه کسی می‌تواند این آتش و جاذبه را به وجود آورد؟

هوش مصنوعی: عدم توانایی در درک زیبایی‌ها و جلوه‌های مختلف باعث می‌شود که نتوانیم به درستی آنچه را که می‌بینیم بشناسیم. به همین دلیل، باید از محدودیت‌های خود بیرون بیاییم و با دقت بیشتری به دنیا نگاه کنیم تا بتوانیم زیبایی را به درستی درک کنیم.

هوش مصنوعی: تو چنان بی‌پروا و طغیانی که از حیا دور شده‌ای، ای کاش مژگان تو به قدری توانمند باشند که جوهر را در چشم آینه بشکنند.

هوش مصنوعی: دل پاک نمی‌تواند تفاوت میان نیک و بد را درک کند، زیرا فقط خیال و توهمی در برابر دیده‌ی آینه است.

هوش مصنوعی: من وضعیت خود را در اختیار ناپاکی قرار داده‌ام و اگر چه به چشم آیینه رنگی خیالی داده‌ام.

هوش مصنوعی: در بهار حیرت من، امکان زیبایی رنگی ندارد. من سال‌هاست که این دفتر را با چشم آینه شسته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تمام بیداری فقط افکار و خیالات باشد، شادی و لذت در این خیال، تصویر ساغر (جام) را در چشم آینه به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: عمر سپری شده از دنیا دور شده است، اگر نفس به دنبال گم شدن باشد، به چشم آینه نگاه کن.

هوش مصنوعی: پیچیدگی و دشواری دیدن واقعیت باعث شده که ما تنها ظاهری از وجود خود را درک کنیم. ما از طریق بازتابی که در آینه می‌بینیم، به تناسب جسمی خود پی می‌بریم و متوجه لاغری و تغییرات ظاهری‌مان می‌شویم.