هوش مصنوعی: اگر آتش دل من شعله‌ور شود، رویدادی بزرگ و تأثیرگذار که شبیه به پرنده سمندر خواهد بود، در زمان حاضر شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر از حالت بی‌خودیم رها شوم و فریاد بکشم، می‌توانم سرنوشت کیهان را عوض کنم.

هوش مصنوعی: با وجود تمام حرف‌هایی که درباره‌ی آزادی و رهایی می‌زنم، همچنان نتوانسته‌ام از جایی که هستم پرواز کنم و اوج بگیرم.

هوش مصنوعی: چراغ فرهنگ و زیبایی در ضیافت خیال من، از شعله‌ور شدن آتش درون من شکوفا نمی‌شود و نور نمی‌افروزد.

هوش مصنوعی: در این بیابان، افرادی به سمت مقصدی حرکت کردند، ولی ندانستند که آیا آنجا منزلگاهی برایشان وجود دارد یا نه.

هوش مصنوعی: آسمان نامی را که بخواهد بر این انگشتر نشان دهد، صد نگین را در وسط آن قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگاه که در دل خود حتی یک مروارید اشک داری، از درون آسیاب‌ها به دنبال آب و دانه نرو.

هوش مصنوعی: دو روزی که ما و تو در خواب عدم غرق هستیم، داستانی از زیبایی و ناز را به زبان آورده‌ای.

هوش مصنوعی: به خودت مغرور نباش و در مورد چیزهای بی‌ارزش فکر نکن، زیرا هر کجا که تو باشی، جز ساحل چیزی دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، دنیا با صدای شامه و سر و صدا تغییر خواهد کرد و بنیاد آن از هرگونه نیرنگ و فریب انسان‌ها خالی خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آب منی، ذرات خاکی به وجود آمده که با وجود سختی و استقامت، مانند سنگ، با زندگی و پایداری ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: امکان ندارد که از دام زلف او بگریزی، حتی اگر تمام بدن تو مانند پرندگان باشد و تلاش کنی پرواز کنی.

هوش مصنوعی: ما با درد و رنج جوانی‌مان دست و پنجه نرم می‌کنیم، اما سحرگاهان، تمام آن بی‌خوابی و خستگی را با زیبایی گل‌ها فراموش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر در باغ هستیم یا در دل صحرا، ما از خودمان جدا نمی‌شویم و به دنبال قیمت و ارزش‌های نادرست نمی‌رویم.

هوش مصنوعی: غبار بدن مانند پرده‌ای است که چشمان ما را می‌بندد. بیدل، وقتی دیواری برگرد خانه‌اش بیفتد، می‌ماند که دیگر در این فضا هیچ چیز نمی‌تواند او را محدود کند و همچون صحرا آزاد است.