هوش مصنوعی: مثل شمع، یک پلک خود را باز کن و از پشت پرده، مستی را به بیرون ببین. برو و پنبه را از مینا بگیر و با فنجان در دست، به خارج برو.

هوش مصنوعی: بگذار چند بار هم که شده، از این زندگی عادی و تکراری خود فاصله بگیری و لحظه‌ای دیوانگی کنی. از این مکان‌های پایین و بی‌ارزش بر کن و به آسمان برو.

هوش مصنوعی: جهان هیچ چیز جز گرد و غبار ندارد، بنابراین خود را از زباله‌ها و شکست‌ها جدا کن و به سوی چیزهای باارزش و با دوام پیش برو.

هوش مصنوعی: در این باغ، ثمر و میوه‌ای وجود ندارد. مانند سرو و چنار، درختانی که به خوبی رشد کرده‌اند. بنابراین باید به دنبال ثمره‌ها باشی و از اعماق زمین، صدها دست را به سوی بالا بکش.

هوش مصنوعی: محل خراباتی که در آن به حقیقت بی‌نیاز هستی مقدس است. تو می‌توانی هر طریقی که می‌خواهی انتخاب کنی، چه در حال ذکر و عبادت باشی و چه در حال نوشیدن شراب، در هر حال باید از آن خارج شوی.

هوش مصنوعی: قد تو به دلیل پیری خم شده است و این دیگر خطاست. بنابراین از خانه‌ای که به آن نشستی فکر کن که باید آن را ترک کنی.

هوش مصنوعی: غبار تمامی بارها و زحمت‌ها به دوش کسی نیست که در این جایگاه به سختی و تلاش موفق شده است.

هوش مصنوعی: امید و ناامیدی، وجود و عدم، همه به عنوان سایه‌ای از خیالات ما هستند. پس از آنچه که نیست ناراحت نباش و از آنچه که هست، دوری کن.

هوش مصنوعی: به دام فریب کسی نیفت و تحت تاثیر جاذبه‌های ظاهری قرار نگیر. مانند شخصی بی‌دل و بی‌پروایی که از بند و محدودیت‌ها رهایی یافته است.