هوش مصنوعی: تو که به مقام والای خود عروج کرده‌ای و درگاهت را چون فرشی از قدس آراسته‌ای، سجده‌ات باعث شده که زمین به آسمان بپیوندد.

هوش مصنوعی: هرجا که قدمی در راه تو گذاشته شده، نقص و ناتوانی‌ای که بر آسمان زیبایی تاثیر گذاشته، مانند طرحی از کهکشان به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: شمعی که در تنهایی یکتایی می‌سوزد، با خیال خود، مژگانش را باز کرده و روشنایی را در سراسر جهان پخش کرده است.

هوش مصنوعی: در هر چهار طرف، دستگاه شگفت‌انگیز تو، جلوه‌گری از جنس مختلف را مانند آیینه‌ای در ویترین فروشگاه به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بسیاری از خصوصیات یا ذات‌های نیکو ممکن است در تلاش برای رسیدن به اوج عزت و کمال، از حالت معمولی خود خارج شده و از جایی که باید باشند، فاصله بگیرند. به عبارتی دیگر، در مسیر رسیدن به هدف‌های بلند و والا، ممکن است برخی از جنبه‌های طبیعی و واقعی زندگی تحت تأثیر قرار بگیرند و به سمت دیگر سوق پیدا کنند.

هوش مصنوعی: هر فردی در اینجا به نوعی خود را به بی‌احترامی دچار می‌کند و اعتبار اندیشه‌اش را به راحتی از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: امروز کسی شگفت‌زده نیست؛ زیرا امواج دریا جواهرات خود را به ساحل آورده‌اند.

هوش مصنوعی: در جایی که به خاطر ناز و نازکی‌های بی‌معنا، صدای یکسانی ایجاد شده، صدها کوه به خاطر ناله و فریاد به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: در سپیده‌دم، مردم به حالت دیوانگی درآمده‌اند و از خود بی‌خود شده‌اند، گویی که روح و جانشان بار سنگین دو جهان را به دوش گرفته و در سفر هستند.

هوش مصنوعی: یک صدای شگفت‌انگیز باعث می‌شود که حاکمان درگیر هیاهوی دنیا به خود بیایند؛ انگار که یک قطره آب در گوش آن‌ها افتاده و توجهشان را جلب کرده است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از گل و خار چیزی برداشت نشود، تأثیرات خاصی در روح و ذهن عاشقان ایجاد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عشق همچون هنری است که از شوق و علاقه ساخته شده و در دل انسان تغییراتی ایجاد می‌کند و به آن هیجان و اضطراب می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خواب و بیداری فقط باز و بسته شدن چشم است و این‌ها تنها راهی هستند برای حرکت از حالت وجود به عدم، که شب در میان این دو حالت قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما در پی لذت و ذوق، خود را در گردش چرخ روزگار غرق کرده‌ایم، اما از هدف اصلی و مقصد واقعی خود غافل شده‌ایم و کنترل زندگی‌مان را به دست فراموشی سپرده‌ایم.

هوش مصنوعی: جهان واحد است و در این مکان شناخت و آگاهی در میان نیست. خودخواهی‌ها موجب شده که ما در اشتباه و گمان به سر ببریم.

هوش مصنوعی: کوشش طبیعی انسان محدود است و در فضایی که برای پژوهش وجود دارد، کسب درک و فهم دشوار است. در این شرایط، هدف‌ها مانند تیرهایی هستند که باید بر نشانه‌ها هدف‌گیری شوند.

هوش مصنوعی: با وجود زیبایی و جذابیت پری، ارزش و اهمیت مینا (شراب) هیچ است. البته آگاهی و تجربه بر روی چگونگی احساسات و تجربیات عمیق زندگی تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در آتش عشق نمی‌سوزیم، می‌توانیم از زیبایی‌ها و جلوه‌های عشق سخن بگوییم؛ ما مانند پروانه‌ای هستیم که در آتش عشق گرفتار شده‌ایم.