هوش مصنوعی: در جایی که آسمان بر روی آب حباب‌هایی درست کرده، کشتی ما گیج و سرگردان در توهمات آبی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ما در دو جهان به خاطر عشق بی‌خبر از درد و رنج، راحت و آسوده زندگی می‌کنیم، در حالی که این عشق باعث شده است تا قلب ما با تپش‌های فراوانی روبه‌رو شود و ما نتوانیم آن را پنهان کنیم.

هوش مصنوعی: آن کسی که با زلف زیبایش در قوس و خم قرار گرفته، هیچ رحمی به دل‌های شکسته ما نداشت.

هوش مصنوعی: باید تا کجا در جستجوی سکوت بگذرانم؟ زندگی در سایه چشمانش مانند غبار سنگینی است که خواب را بر من تحمیل کرده است.

هوش مصنوعی: نقش زیبایی که از ما در آیینه می‌افتد، باعث شد که دفتر زندگی‌مان پر از شرم و خجالت شود و حالا نمی‌دانیم در چه آبی غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: برای كشف وجود ما، از جلوه محبوب سوال كن. این كتان، مانند آینه‌ای در برابر نور ماه، نمایانگر آن است.

هوش مصنوعی: جز شور و حال من و تو، چیز دیگری در این جشن وجود ندارد. لذت این بزم به خاطر اضافه کردن نمک به شراب است.

هوش مصنوعی: اگر حرص و طمع در دنیا وجود نداشت، دنیا مانند دریای پرموجی از ثروت و فراوانی بود. اما تشنگی و نیاز ما باعث شده که در میانه طوفان‌های توهم و سراب گم شویم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که تلاش و اراده تو در سایه غم و اندوه باقی بماند، نمی‌تواند خود را در نور آفتاب قرار دهد.

هوش مصنوعی: ای خیال‌پرور با مژگانم بازی کن، چرا که با فشار چشم من، صورتت در آب غرق شده است.

هوش مصنوعی: ما و پرنده افسانه‌ای تا کجا می‌خواهیم درباره شبهات بحث کنیم؟ واژه "ما" در جایی که دور از کتاب است، بیهوده و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: یک نگاه هم به من نمی‌کنند، بیدل، زمان عمر رفته و آتشین است. آسمان به وضوح طرحی دارد که مرا در حرکت و شتاب نگه داشته است.