هوش مصنوعی: نمی‌خواهم بگویم که به قیامت و روز حساب فکر کن یا در برابر طوفان‌ها ایستادگی کن. از قدرت و قدرت‌نمایی دست بکش و هر چیزی که می‌توانی، به واقعیت تبدیل کن.

هوش مصنوعی: از دنیای موجود، تصویری از تو برآور تا خودت را به نمایش بگذاری. کار خودت را انجام بده و بگذار خانهٔ آینه، ویران شود.

هوش مصنوعی: زیبایی ناشناخته‌ای در دل ما وجود دارد که با نگاهی دلربا به ما اشاره می‌کند؛ این زیبایی می‌تواند افکار ما را غنی کرده و ما را به دنیای پر از زیبایی و جواهرات راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: دیوانگی و آسیب‌های چشم زخم نمی‌توانند به تو آسیبی بزنند؛ فقط کافیست به نرمش و لطافت یک گل در لباس خود توجه کنی و از زیبایی‌اش بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: در بازار کم‌فروشی، نمی‌توان از کم‌عرضه بودن سودی ببرد، و اگر ارزش تو پایین باشد، هرگز به قیمتی که شایسته‌اش هستی نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: در این جمع، اگر بخواهی می‌توانی به راحتی خود را نشان دهی و نیاز و زیبایی‌ات را به نمایش بگذاری، چرا که هرکجا که بخواهی، انعکاس وجودت در آینه‌هایی که در اطراف هستند نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: راه عشق سخت و پرخم و پیچ است؛ از اصول عقل و خرد عبور کن. اگر نمی‌توانی به ایمان برسید، حداقل برای یک بار هم که شده، مسلمان شو.

هوش مصنوعی: در میانه‌ی مشکلات و تنگناهای زندگی، تا زمانی که به فکر و اندیشه نیفتی، هیچ‌گاه نمی‌توانی از درد و رنج رهایی یابی. اگر از این افکار رها نشوی، ممکن است خود را در مسیر سختی و درد ببینی.

هوش مصنوعی: هزاران آینه مانند طاووس به تماشای تو می‌پردازند، به اندازه‌ی رنگ و لطافتی که داری، چشمانشان حیرت‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: در میهمانی که زیبایی‌ها در آن نمایان است، حیا مانند ظرفی متفاوت عمل می‌کند. حباب این فضا نشان‌دهنده‌ی نوعی راز و پنهانی است که در نگاه گشوده وجود دارد.

هوش مصنوعی: از ساز محفل تحقیق، صدایی به گوش می‌رسد که می‌گوید ای آهنگ یکتایی، از این نه پرده، خود را آزاد کن.

هوش مصنوعی: اگر از خوششانسی و موفقیت راضی هستی، مانند موری کوچک در گوشه‌ای از زندگی‌ات به آرامی خزش کن و به عظمت و شکوهی همچون سلیمان دست یاب.