هوش مصنوعی: اگر از صدا و تلاطم دریا چیزی نشنیده‌ای، بیایید زیبایی و شادی را از لبخند خاموش این گوهر بشنوید.

هوش مصنوعی: شرم و حیا همچون ساقی‌ای است که آن‌قدر زیباست که زیبایی‌اش رنگ شگفتی به صورت می‌دهد و همانگونه که بهار گل‌ها را می‌فروشد، او نیز ساغر را پر از شراب می‌کند.

هوش مصنوعی: چمن، ظرف شادی و نشاطی است که جلوه‌ای زیبا از شاخ گلی را به نمایش می‌گذارد. این گل به خاطر سنگینی بار غنچه‌ای که در دیشب داشت، خم شده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که بوالهوس (شخصی که به خوشگذرانی و لذت‌جویی مشغول است) با نوشیدن از ساغر (جام) چه تجربه‌ای خواهد کرد، اما می‌دانم که از نشانه‌های زیبایی و جذابیتش دیوانه شده و به سوی آن جذب شده است.

هوش مصنوعی: توفان به هیاهویی می‌افتد که هم از دانایان و هم از نادانان برمی‌خیزد. این دنیا مانند یک خمخانه است که رنگ و جوش زندگی در آن جریان دارد.

هوش مصنوعی: انسان نباید از پشت‌کار و حرکت‌های دنیا غافل باشد، زیرا مانند زنبور عسل است که در پی شهد می‌گردد، در حالی که نیش او در تعقیب آن است.

هوش مصنوعی: غرور و خودرایی راهی برای حل مشکلاتش ندارد، مگر اینکه به فکر افتد که در نهایت به خاک می‌رود و این واقعیت می‌تواند به او کمک کند عیب‌هایش را بپوشاند.

هوش مصنوعی: صدای ساز و سازها می‌تواند مشکلات را حل کند، اما گوش شنوا و دل آرام می‌تواند به خوبی از آن لذت ببرد. البته نمی‌توانم به دل شاداب‌ام به خاطر غم و غصه‌ام دل خوش کنم.

هوش مصنوعی: فقط غنچه‌ی بیدل می‌تواند عطر زبان گل را درک کند. من فریادی نرم و ملایم دارم که اگر به گوش او برسد، شاید متوجه شود.