هوش مصنوعی: نفس مانند ساختمان دل را می‌سازد، و از بین بردن آن نشان‌دهنده این است که کجاست خالص‌ترین شکل حقیقت در وجود انسان.

هوش مصنوعی: در اینجا به تفرقه‌ها و دشواری‌هایی که در ذهن وجود دارد اشاره شده است. هزاران نگرانی و فکر پراکنده وجود دارد که بر روی یک گل رنگی که به نظر زیبا و دلنشین می‌آید، سایه انداخته است. این وضعیت به نوعی به ما یادآوری می‌کند که حتی زیبایی‌ها هم می‌توانند تحت تأثیر افکار و احساسات منفی قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: کدام نفس و کدام دل، ای جنون خیال! وجود تو در آتش است، همانی که جستجویش تو را به گرما می‌رساند.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و از حیرت بیرون بیا، با سرمه چشمانت را بیارای و بدان که در وجودت نشانی از آرامش و سلامت وجود دارد که به سادگی در آن نشسته است.

هوش مصنوعی: وجود تو به حدی ناچیز است که مانند گرد و غبار بر سرت فرود می‌آید، جهان در واقع عذابی برای تفکرات توست و روش رهایی از این حالت تنها از یک طریق ممکن است.

هوش مصنوعی: بلندی مژه‌ات را با تلاش و اراده زیاد بهبود بخش، زیرا تو در دامن خود نگاهی داری که می‌تواند آن را زیر و رو کند.

هوش مصنوعی: تلاش برای درک عمیق و تأمل در معنای واقعی زندگی، فقط به این نتیجه می‌رسد که انسان باید از خود فاصله بگیرد و در دنیای پرهیاهو، نغمه‌ای تازه و دل‌انگیز برای خود بسازد.