هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی به وجود و تأثیر انسان بر جهان هستی اشاره شده است. وجود انسان به رغم بی‌سراغی و غیابی که دارد، همچنان در جستجوی زیبایی‌ها و جلوه‌ها است. این تجربه، مانند تصویری بر پیشانی زندگی نقش می‌بندد و نشان‌دهنده آثار وجود ما در این جهان است.

هوش مصنوعی: ما به دلیل ذات و طبیعت خود، از بندگی و خضوع کناره‌گیری می‌کنیم، اما در عین حال، حقیقت و صداقت در لحظات سجده و عبودیت به وضوح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: وضعیت خودپسندی و تجمل‌گرایی انسان‌ها به سادگی قابل تحمل نیست، زیرا طوفان‌های ناگهانی از نشانه‌های ظاهری آن‌ها پرده برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: ظاهر وسایل دنیا برای غفلت از مسائل اصلی خوشایندتر است. اما اگر چشمی برای دیدن حقیقت داشته باشی، دنیای فریبنده بسیار ناخوشایند و ناپسند است.

هوش مصنوعی: مردم دنیا در تلاش‌اند که یکدیگر را به زور و فریب بربایند، حتی در بازی شطرنج، همسایه هم اجازه نمی‌دهد که به آسودگی کسی کمین کند.

هوش مصنوعی: غرور و ناتوانی ما به وضوح مشخص است. چه چیز از نفس یک پیرهن، با همه زیبایی و ظاهری که دارد، بالاتر است به جز اندوه و ناامیدی؟

هوش مصنوعی: اینجا اشاره به این دارد که انسانی که از خاک و گل ساخته شده، در برابر مشکلات و نگرانی‌ها بی‌خیال و بی‌تفاوت است. اگرچه ممکن است روزی قیامتی و یا تغییری بزرگ در دنیا رخ دهد، زمین و موجوداتش همچنان به حال خود ادامه می‌دهند و از جای خود تکان نمی‌خورند. این نشاندهنده ثبات و پایداری در برابر آشفتگی‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: از لذت‌های دنیا باید به گونه‌ای استفاده کرد که به بیداری و روشنی مرتبط شود، هرچند که ممکن است ظاهراً شیرین و وسوسه‌انگیز باشد.

هوش مصنوعی: زندگی این‌گونه نیست که در آن فقط ظاهر و تظاهر مهم باشد، بلکه از تعداد دانه‌های تسبیح زاهد، همواره احساسات واقعی و عرق ریختن برای دین و ایمان اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: محیط آرام و ساکن، نشانه‌ای از امنیت و سلامت است و تنها به خاطر حباب‌های ظاهری است. در واقع، پشت این آرامش، یک حفاظ محکم و آهنین وجود دارد که از ما محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: دوری سبب می‌شود که آدمی به سختی و مشکلات مواجه شود. این دوری مانند آتش سوزانی است که باید با آن وداع کرد، و در نهایت تنها خاکستر و نشانه‌هایی از وجودش باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: بیدل امشب در فضایی که دامنش را به دست دارد، شبیه به شاخۀ گلی می‌روید و از یک آستین او، صد پنجه بیرون آمده است.