هوش مصنوعی: ای نقش‌های زیبای نگاه تو که حیرت‌زده‌ام کرده است، هر بار که قدم برمی‌داری، زمین به احترام تو به آغوش می‌کشد و این را همیشه به یاد دارم.

هوش مصنوعی: با این که می‌دانیم دل ما در نظر تو مهم نیست، اما لطفاً کمی بیشتر پایین بیا و در چشمان ما جای بگیر.

هوش مصنوعی: ما از دیدار آن چشمان با حیا غافل نیستیم، چرا که نگاهی شرمگین دارد و مانند تیغی در خوابیده است.

هوش مصنوعی: هرچه دستگاه تو بزرگ‌تر باشد، نیاز به پارچه بیشتری برای دوخت آستین‌های آن است.

هوش مصنوعی: انسانی در جستجوی آرامش است و می‌خواهد از سختی‌ها و مشکلات دوری کند. اگر نشانه‌ای از محبت و مهربانی نباشد، او به راحتی نمی‌تواند از کینه و دشمنی فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: به آرامی وارد دل کسانی شو که به دنبال خوشبختی و لذت هستند، به گونه‌ای که نشانه‌های ناتوانی و نیازشان را هم ببینی، چون در این دنیا، شادی مثل جواهری قیمتی است که در لابه‌لای سختی‌ها و مشکلات پنهان شده است.

هوش مصنوعی: لذت‌های دنیا به اندازه‌ای نیست که بتواند به خوشبختی کسی کمک کند. در حقیقت، در حالی که بعضی از مردم در خواب غفلت به سر می‌برند، سختی‌ها و تلخی‌های زندگی مانند نیش، بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی که آتش عشق از ترس لحظه‌های کم‌فرصت وصال شعله‌ور می‌شود، نگاه آخرین به حالت حیرت در می‌آید و مانند آینه می‌گردد.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم با قدرت خورشید رقابت کنم، در حالی که نمی‌توانم سایه‌ام را به زمین برسانم؟

هوش مصنوعی: پیری به دلیل سرما و سردی احساس ناامیدی می‌کند، اما هنوز شعله‌ای در دلش دارد. در این فصل، نیاز به لباس گرم و پوستین احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نور چشمانت بر من نمی‌تابید، پس دیگر از آینده چه چیزی را می‌توانست آن دوربین ببیند؟

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی از دوری محبوب نالان باشی؟ چشم‌های عاشق در این جمع همچون شمعی است که از آستین، شعله می‌کشد و می‌سوزد.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاقی وجود دارد که همچون قلمی پررنگ و پرقدرت نمایان شده است، و افرادی که از قید و بندها آزاد شده‌اند، با تازگی و زیبایی خاصی در چهره‌شان جلوه می‌کنند و به نوعی احساس جوانی و طراوت دارند.