هوش مصنوعی: اگر از پرده بیرون بیایی و لباس تنگ را کنار بزنی، گل در برابر تو از شرم رنگش بیرون نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: نگاه آن مژه، دل را به درد می‌آورد. چه کنم، دل من به اندازه‌ای غمگین شده که نمی‌تواند این تیر غم از قلبم خارج شود.

هوش مصنوعی: زمانه همچون مجموعه‌ای از آیینه‌های ناهموار و ناصاف است. درون این آیینه‌ها، صفایی وجود دارد، اما به دلیل کثیفی و زنگاری که بر سطح آنها نشسته، این صفا به خوبی نمایان نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از دشمنی و کینه‌ای که از دل‌های دوگانه و متضاد سرچشمه می‌گیرد، دوری کنید؛ زیرا این کینه مانند آتش غلیان می‌کند و از برخورد دو سنگ به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر اوضاع صلح و آرامش تحت تأثیر سختی و مشکلات قرار نگیرد، هیچ کس از خانه‌اش برای جنگ بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر بهار و زیبایی‌های عالم به این شکل است، پس هیچ مسلمانی از کشورهای غربی به دور نرفته است.

هوش مصنوعی: به زبان ساده می‌توان گفت که نیازی به خودستایی و ادعای قدرت و توانایی نیست، زیرا در نهایت، انسان‌هایی که ناتوانی یا کمبود توان دارند، نمی‌توانند به نتایج مثبتی دست یابند.

هوش مصنوعی: خداوند از طعنه و بدگویی افراد حسود و بی‌خبری محافظت کند، زیرا حال و وضعیت دلم به شدت آشفته و پریشان است و ممکن است به خاطر این خشم و ناراحتی، واکنشی شدید از خود بروز دهم.

هوش مصنوعی: تأسف می‌خورم که دل بازرگانی بر اثر فطرت ما نصیب نمی‌شود؛ ما در آینه نشسته‌ایم و مانند زنگ‌های بیرون هستیم.

هوش مصنوعی: تعلق‌ها و وابستگی‌های دنیای ما مانند نیستانی هستند که در آن صدایی نمی‌رسد و از این کوچه‌های باریک به هیچ‌جا نمی‌رود.

هوش مصنوعی: ما هزاران سنگ به دل زدیم، اما چه فایده‌ای نداشت؛ از این شیشه فقط رنگی بیرون آمد.

هوش مصنوعی: وقتی که سر به سجده نیاز می‌گذاری و آهسته به جلو می‌آیی، به خود بگو که سنگ سبزه نمی‌تواند با این وقفه به کجا برود.