هوش مصنوعی: می‌خواهم ببینم تا کی این دیوانگی مرا به خود مشغول می‌کند. در این موقعیت، پرنده‌ای را که در رنگ‌ها افشانده‌ام، نظاره می‌کنم و احساس می‌کنم که در خون می‌تپم.

هوش مصنوعی: من به اندازه وجودم از ناتوانی و بی‌اختیاری‌ام ساخت و ساز کردم، اما به خاطر لذت دانه و آب، نتوانستم از قفس خارج شوم.

هوش مصنوعی: جنون و دیوانگی ناشی از جادو و سحر در اینجا به وضوح دیده می‌شود، به گونه‌ای که به اندازه‌ی شدت حرارتی که از ستاره‌ها می‌تابد، آسمان یکجا به هم ریخته و دگرگون می‌شود.

هوش مصنوعی: تو و من در دنیایی زندگی می‌کنیم که از واقعیت دور است و در حقیقت، زمانی که نفس خود را از ما می‌گیرد، هیچ چیز جز معنا و مفهوم واقعی نیست.

هوش مصنوعی: دل بزرگ و گشاده به وابستگی‌ها و تعلقات نمی‌چسبد، مثل اینکه وسعت صحرا مرا از خانه‌ام دور کرده است.

هوش مصنوعی: من جهانی را به خاطر بی‌نیازی‌ام قربانی کرده‌ام، اما شور و شوقی برایم نیست که بتوانم آرزوهایم را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: امکان ندارد که خشم و حرص انسان باعث شود که مرگ او از میان برود. در نهایت، همواره گنج و ثروت همانند گنج قارون از دست می‌رود و فرد به زیر خاک می‌رود.

هوش مصنوعی: به خودم مشکلات زیادی را تحمیل کردم تا به دانایی و آزادی برسم. برای رسیدن به این مرحله، بارها در مسیر دچار توقف و مشکل شدم، ولی نهایتاً توانستم کلمات را به صورت موزون و زیبا کنار هم بچینم.

هوش مصنوعی: در محفل بزرگ الهی، ما چطور می‌توانیم وجود داشته باشیم؟ مانند خاک که در آسمان و در آینه نمی‌توان آن را دید.

هوش مصنوعی: اگر هوش و آگاهی تو افزایش یابد و روشن شود، زیر خیمه لیلی برو و از موهای مجنون بهره ببر.

هوش مصنوعی: از ارتباط با زیبایی‌های دل‌فریب کسانی که می‌توانند جان را به درد آورند خودداری کن، زیرا وقتی عشق و اعتیاد به هم می‌پیوندند، خطر بزرگی برای جان انسان به وجود می‌آورند.