هوش مصنوعی: بخاطر ترس و اضطراب زیاد، تمام وجود من به هم ریخته است و حالا به قدری در درونم تغییر کرده که رنگ و حالت وجود من، جای خالی‌ام را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: کیست که مانع سفر من شود؟ شمعی که مقصد من را روشن می‌کند، مثل شمعی است که خار پای من شده است.

هوش مصنوعی: اگر تمام جادوها و فریب‌ها خواب را بر بستر من فرود آورند، نمی‌توانند بر پارچه باارزش من لطمه‌ای بزنند.

هوش مصنوعی: مانند دریایی هستم که هر خاری که دارد، قلبش را می‌سوزاند. انگار که ناخنی مثل موج، از اجزای وجودم بالا می‌رود.

هوش مصنوعی: سال‌ها سپری شده که در حالتی از انفعال و تسلیم به درگاه تو هستم. ای کاش به اندازه‌ای از تو تاثیر بگیرم که تمام وجودم در حال سجده باشد.

هوش مصنوعی: بر این امید که به دامن دعا دست یازم و در آغوش محبت به خواسته‌هایم برسم، امیدوارانه مشغولم.

هوش مصنوعی: در فراتر از فکر و شعورم، لحظه‌ای از سکوت به وجود آمده است. تلاش می‌کنم که حتی دل من هم صدا و هیاهوی خودم را نشنود.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس می‌کشد، دل فقط به چیزهای دنیوی مشغول است و هیچ چیز دیگری نمی‌بیند. اگرچه زندگی دارای جنبه‌های مختلف و متعددی است، اما در حقیقت، درون من چیزی با ارزش و خاص وجود دارد.

هوش مصنوعی: حالت شوق و سرخوشی بر من چیره شده و این احساس مانند زخمی عمیق در وجودم احساس می‌شود. این درد اندیشه و خیال من را شبیه صبح صادق در آسمان روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: آزادی من از وحشت بی‌نیاز است و به راحتی به دست می‌آید، بدون اینکه زحمتی برای چیدن میوه‌های صحرای وجودم بکشم.

هوش مصنوعی: چشم‌زخم نگرانم کرده است و با روحی همچون آتش می‌سوزم، اگر کسی به وضعیتم رسیدگی نکند، وای بر من!

هوش مصنوعی: از کسی نپرس درباره‌ی عقاید یا درستی زندگی‌ام، چون حقیقتی جز عدم و نبودن در دین و دنیای من وجود ندارد.