هوش مصنوعی: اگر تو این‌گونه با بلندای دامنت، ما را در آغوش بگیری، تمام وجود ما زیر سایه‌ات قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: ما بدون نفس در تاریکی عدم خوابیده‌ایم، پس ای یار، گیسویت را بیفشان تا صبح بر ما نازل شود و شب‌های غم‌انگیز ما را به یاد آورد.

هوش مصنوعی: تلاش ما تنها به یک گره در لباس خلاصه شده است و جز این، در دریای وجود ما هیچ‌چیز دیگری جز این گرداب و تلاطم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تن ما بر هیچ چیز جز آزادی نمی‌تواند دوخته شود، حتی اگر همه سوزن‌ها به کار گرفته شوند، باز هم اعضای ما به هم نمی‌پیوندند.

هوش مصنوعی: انسان باید داستان بوی گل را که هنوز نشنیده، بشنود. ای کسی که عاشق لذت‌ها هستی، سخن ما مانند شکوفه‌هاست که در زبان بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: ما همچون گل‌هایی زیبا هستیم که از میان دنیای بی‌رنگ و بی‌روح بیرون آمده‌ایم و به نوعی از سرگمی و لذت در شریک شدن در می و نوشیدن الکل رو آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: محبوب در آغوش من است و دلشوره‌های عاشقانه‌ام به سراغم آمده، اما نمی‌دانم این احساسات عمیق چقدر از من دور شده‌اند و چقدر آرزو و شوق بی‌پروایی در دل دارم.

هوش مصنوعی: تلاش و همت را نباید نادیده گرفت، زیرا باعث ایجاد مشکلات می‌شود. هر کسی که به بی‌دانشی و ناتوانی روی آورد، ممکن است به زمین بخورد و به ما آسیب برساند.

هوش مصنوعی: دل خود را پاک کن، و از سرآغاز مشرب خود را باز کن. صیقل دادن آینه، در زندگی ما مانند سفر در یک بیابان است که هرگز پایان نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در شش جهت امکان، وقتی به خودمان باور نداریم، هر کجا برویم، در حقیقت جای ما خالی می‌ماند.

هوش مصنوعی: برای یک لحظه هم که شده، باید به فکر بیدل باشی، زیرا هیچ‌کس غیر از مجنون در خیمهٔ لیلا نمی‌تواند حضور داشته باشد.