هوش مصنوعی: من هیچ‌وقت تسلیم هدف تو نشدم، بلکه مثل اثری از پای کسی در آمده‌ام و در مسیر تو توقف نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از نسلی هستم که به ریشه‌های خود افتخار می‌کنم و هرچند مشکلات و زخم‌هایی داشته‌ام، باز هم تلاش کرده‌ام تا سرپای خود بایستم و گل‌های زندگی را پرورش دهم.

هوش مصنوعی: غیرت عشق باعث می‌شود که بعضی افراد برای حفظ و پاسداری از احساساتشان، به طور نمادین به طرز خشن و نابی عمل کنند. هر کسی که از شراب عشق تو بنوشد، دستخوش حالی خاص و عمیق می‌شود و من در این حال به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ گلی وجود ندارد که از دنیای فریب بهار بی‌خبر باشد؛ اگر تو جلوه‌گری کنی، من آینه‌ای در دست دارم که تو را نشان دهد.

هوش مصنوعی: آبله‌ای که تحت پا قرار دارد، نمی‌تواند مانع پیشرفت و رشد من شود. من به دلیل خوش شانسی و اقبال بلندم، در مقام بالایی قرار دارم.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به ارادت و احترام به زیبایی و جوانی اشاره دارد. شاعر از این فرصت مغتنم استفاده می‌کند و به لذت بردن از لحظه‌های حال و زیبایی‌های زندگی می‌پردازد. او در تلاش است تا از این زمان کوتاه بهره‌برداری کند، مانند ماهی که در سلطنتش فقط لحظاتی دارد. این بیانگر اهمیت زندگی در لحظات اکنون و بهره‌گیری از آن‌ها است.

هوش مصنوعی: آرامش بی‌قیمتی فقط زباله‌ای است. سجده کردن در حالت ناتوانی، چرخ زندگی را نمی‌تواند تغییر دهد. اگر من از خاک برخواسته‌ام، نمی‌توانم به‌راحتی از این وضعیت رهایی یابم.

هوش مصنوعی: تنها راه آزادی در اینجا تسلیم شدن است، و این فقط یک خیال است. جرأت من همان حصاری بود که نتوانستم بشکنم.

هوش مصنوعی: دل بی‌خبر و در حال سردرگمی که درونش شعله‌های عشق و شوق وجود داشت، در جایی به بن‌بست رسید که نمی‌دانم کجا و چرا اینطور گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: مانند پرنده افسانه‌ای عنقا، از نسبت ناچیز به نامم شرمنده‌ام. اگر وجود دارم، مرا در کجا نشان دهید؟

هوش مصنوعی: تو نیستی که از بدی‌های رندان تو نفرت به من برسد، بیدل، چرا در حالی که مست هستی، این‌قدر آشفته و پریشان شده‌ای؟