هوش مصنوعی: از شوخی و بازیگوشی، آن مست بیدار من تا وقتی که دستش به جام می‌رسد، به خانهٔ آسمان‌ها می‌خندد و به شکست من می‌خندد.

هوش مصنوعی: او با خیال خود به طور کامل از صفحه‌ی شوق من محو شد، به طوری که آینه‌ای که به دنبال معناست نتوانست تصویرش را ببیند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همچون آتش دودی که حسرت و داغ زودگذرش را با خود دارد، من به خاطر ضعف و ناتوانیم، اثر و سایه‌ام را بر دیگران نمی‌توانم برسانم. دلیلی برای ایجاد حسرت و ندامت از دست دادن قدرت و تاثیرگذاری را در خود احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و پرتنش جامعه، وجود افرادی که بتوانند مراقب و نگهدار باشند، مانند لب و چشم هستند. اگر به من اجازه داده شود، سعی می‌کنم با تدبیر و مدیریت، اوضاع را ساماندهی کنم.

هوش مصنوعی: به راستی من به درک عدم رسیدم و درون خود را بررسی کردم. همچنین، متوجه شدم که آیینه نیز از ویژگی‌ها و تمایزات من نیست و تنها وجود من است که مهم است.

هوش مصنوعی: هر کجا قدم نهادم، از ترس و نگرانی کمتر شدم و نقش نگین من، بال و پر گشاده‌ای دارد و اکنون در اینجا نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: بهشت با جلوه‌های رنگارنگ و شادابش دل‌ها را پر می‌کند. هنگام دیوانگی و شور زندگی، وقتی که کم‌کم نفس می‌کشم، صدای درد و شکستی که در درونم هست به گوش می‌رسد.