هوش مصنوعی: محیط اطراف او همچون امواجی است که از سراب به وجود آمده‌اند. در حالی که آفتاب من در آینه، بازتابی از شبنم آب دارد.

هوش مصنوعی: به راستی چه بگویم وقتی که نیرنگ دانش، دلیل یگانگی من است در هر جا که پنهان شده‌ام.

هوش مصنوعی: رضایت و اکتفا در زندگی مانند شبنم است که در گوشهٔ چشمی قرار دارد و به درستی نمی‌تواند بین غم و شادی تفاوت قائل شود. این احساس شبیه به مینا (جام شراب) من است، که به حالت حیرت و تردید دچار است.

هوش مصنوعی: من از شوق فنا، در حال تلاطم هستم و غبارم به جنبش درآمده است. اگر کمی آرامش پیدا کنم، همچنان همان خاکم و دیگر نخواهم توانست از اضطراب خود رها شوم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم با کدام قسمت از وجودم می‌توانم ارزش خود را بسنجم، زیرا با وجود کم بودن آن، ممکن است در محاسبه‌ام بسیار برتر به نظر بیاید.

هوش مصنوعی: من به راحتی می‌توانم از حال و روزم به تو بگویم، اما چرا می‌پرسی؟ مثل لایه‌های مخمل نرم و لطیف، دیگران خواب و غم‌های من را نمی‌بینند.

هوش مصنوعی: در هر کس که بی‌آبرو باشد، چشمه‌ای از یأس و ناامیدی وجود دارد که از آب من می‌جوشد و تصویر هر دو جهان را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: به جز اینکه خود را فراموش کنم، اثبات شادی و خوشبختی در اینجا سخت است. اینجا به مانند کتان نرم می‌شوم تا بتوانم درخشش ماهتاب خود را بیشتر کنم.

هوش مصنوعی: من به هیچ عنوان از خواب غفلت بیدار نمی‌شوم و تنها زمانی ممکن است تغییر کنم که اعضای وجودم از هم بپاشند و آن وقت شاید نشان از گلاب وجودم باشد.

هوش مصنوعی: در دوران پیری، مانند صبح زود که افکاری از سرم می‌رود، دیگر تمایلی به جمع کردن حواشی ندارم و در نهایت، ارتباط اجزای زندگی‌ام را همچون برگی از کتابم ورق می‌زنم.

هوش مصنوعی: در این جلسه، هیچ‌کس احساس دوستی و گرمی ندارد، مگر اینکه با اندکی تنهایی، آتش عشق من را که مانند کباب در حال پختن است، لمس کند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره می‌کند که با رهایی از خودخواهی و خودبینیش، به حالتی دست یافته که او را به عمق وجود و حقیقت نزدیک‌تر کرده است. او در مقایسه با دنیای زرق و برق و خودخواهانه، به ارزش‌های درونی و واقعی پی برده و به نوعی به خلوص و وضوح رسیده است. در این مسیر، او به تصویر گوهر و حباب اشاره می‌کند که از نظر حالی، هردو در آب وجود دارند، اما یکی از دیگری خالی و بی‌مغز است، در حالی که دیگر دارای ارزشی است که قابل لمس و درک است.