هوش مصنوعی: در حالت دیوانگی، جایی برای من تنگ شده است و در دنیای من، چشم آهو همچون سایه‌ای در صحرا افتاده است.

هوش مصنوعی: من افرادی را که به تازگی از اوضاع و احوال وحشتناک بهار بیرون آمده‌اند، مانند سحر که اجزای آنها از یکدیگر جدا می‌شود، می‌بینم.

هوش مصنوعی: ناتوانی‌های من نباید باعث ناامیدی شود، زیرا دریا به بی‌قراری‌ها و تلاطم‌های من واکنش نشان می‌دهد و تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تمام موهایم از گریه خالی است و نمی‌توان چشمی پیدا کرد که اشکی مانند شمع بر من بریزد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات اشک ناامیدی و گاهی صدای ناله من به طور آشکار به گوش می‌رسد، در حالی که دل من در بالا به شدت به تحقیر و انتقاد می‌آید.

هوش مصنوعی: شبنم به معنای زیبایی و ظرافتی است که در دل شب و به همراه نگرانی و ترس از جدایی نمایان می‌شود. این زیبایی، در واقع احساس عشق و محبت را به خاطر می‌آورد که در دنیای پر از رنگ و تنوعی که داریم، مانند یک پری در لباس شفاف و زیبا به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: شوق من آنقدر زیاد است که جای آرامش ندارد و جادهٔ زندگی‌ام به طور کامل مانند سیلاب پر از هیاهو و تلاطم است.

هوش مصنوعی: در دشت وسیعی که بسیاری از آرزوها وجود دارد، من از خودم دور می‌شوم و هیچ امیدی به آینده ندارم. وای بر من!

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به احساس دوری و تنهایی خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که سفر به کعبه و زیارت آن برایش جز آوارگی و بی‌پناهی چیزی نداشته است و فشار و سنگینی این مکان‌ها باعث شده که احساس کند دیگر جایی برای او وجود ندارد. این احساس در او ایجاد شده که به خاطر شرایط و فشارهای موجود، نمی‌تواند آرامش پیدا کند.

هوش مصنوعی: به خاطر نبودن چهره‌ات، آیینه که نمونه و تصویر را نشان می‌دهد، مرا آشفته و داغان کرده است. زمانی که به پرده شب نگاه می‌کنم، روزی را نمی‌بینم که در آن به سر ببرم.

هوش مصنوعی: از ریختن اشک‌های من غافل نباش، چرا که در حال سجده برای پروردگارم نشسته‌ام و این نشان دهنده نیاز من به اوست.

هوش مصنوعی: در آتش همچون شمع غوطه‌ور شدم و داغی را تجربه کردم. این گوهری که به دست آوردم، نتیجه‌ی عمیق و گسترده‌ی وجود من بوده است.