هوش مصنوعی: هر چقدر که می‌توانی، خود را به بند محبت و عبادت درآور تا مانند قلابی در دریاچه رحمت الهی، دچار صید جوامع خداوندی شوی.

هوش مصنوعی: تو ای گردن‌کلفت، مثل شعله‌ای باید باشی که سر از آتش درآورده‌ای، و با خودت باید جبهه‌ای از عبادت به همراه داشته باشی.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهید مانند موج‌ها به هم برخورد کنید و آبروی یکدیگر را زیر سؤال ببرید؟ کمی از نگرانی‌ها و مشکلات خود فاصله بگیرید و آرامش را تجربه کنید.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به زیبایی‌ها می‌تواند ترسناک باشد، ای آینه! اما در پیچ و خم‌های زندگی، تدبیر و اندیشه می‌تواند راهی پیدا کند که انسان را شگفت‌زده کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از تو برآید، قدرت‌های خیالی را که داری نادیده بگیر و تمام تلاشت را برای قدردانی از فرصت‌ها متمرکز کن.

هوش مصنوعی: در این جمع، هیچ شور و شوقی وجود ندارد که آتش برافروزد. تو هم که بی‌خبر هستی، با خودت دل پرکاری داری، پس برخیز و تلاش کن تا تغییراتی ایجاد کنی.

هوش مصنوعی: اگر بینی که بوی گلشنت را نمی‌شنود، به سراغ نرگسستان نرو. بهتر است به عیادت بیمارانی بپردازی که از دوری محبت و آشتی رنج می‌کشند.

هوش مصنوعی: با نگاهی به ابرهای نازک و زیبای آسمان، ابروهای خوش‌حالت را به تصویر بکش. این ابروها به مانند موج‌های دریا هستند که باعث شرم و حیا خواهند شد.

هوش مصنوعی: عبور از دنیای بی‌ارزش، نشانه‌ی ننگ و شرمندگی است. اگر کسی دارای خودکفایی باشد، این خودکفایی می‌تواند به او کمک کند تا به اوج آرزوها و تلاش‌هایش برسد. پس بهتر است که از تلاش و کوشش دست برندارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی از دنیای پرزرق و برق و تزویر خارج شوی، پس خود را از خیالات و یادآوری‌های بی‌فایده خالی کن و زندگی‌ات را به گونه‌ای بنا کن که بر اساس حقیقت و واقعیات باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از باغ طمع، بهره‌ای نمی‌برد؛ چرا که ارزش و عزت مانند شبنم است و تنها افرادی که با دقت و بینش نگاه می‌کنند، باید با قناعت از آنچه دارند، راضی باشند.