هوش مصنوعی: با تلاش بی‌وقفه و پیوسته و با وجود نداشتن نشانی مشخص، به سوی هدفی که شاید غیرممکن به نظر برسد قدم بردار. این تلاش و همت تو به قدری درخشان است که می‌تواند مانند یک آشیانه، در چشم پرنده‌ای نادر و زیبا، جلوه‌گری کند.

هوش مصنوعی: هر چه از این دنیای وحشت تجزیه و تحلیل کنی، قدمی است. اگر از خواب خود بیرون آمده‌ای، باید به فکر فعالیت و تلاش باشی.

هوش مصنوعی: با یک نگاه به مژگان، می‌توان از خود حیرت زده شد. اگر قدمی برای رفتن نداری، فقط تماشا کن و حرکت را درون خود احساس کن.

هوش مصنوعی: از برطرف کردن غبار وجود می‌توان صبحگاهی تازه را تجربه کرد. نسیم می‌وزد و گوشه‌ای از پرده را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: آدمی می‌تواند در دنیای خود، احساساتی عمیق و غنی را تجربه کند؛ همان‌طور که قطره‌ای از دریا پر از حسّ و معناست. از ریزترین چیزها تا بزرگ‌ترین آن‌ها، همه می‌توانند زیبایی و رنگین‌کمانی از تجربیات را به زندگی‌مان اضافه کنند.

هوش مصنوعی: در این زمین، چه نیازی به آب دادن وجود دارد، وقتی که دانه‌ی بی‌کاری از حاصل‌گر در اثر بی‌نیازی آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: ساختمان‌های ساخته شده از آب و خاک، نمی‌توانند به آسمان صعود کنند. اگر می‌خواهی بنای خود را محکم کنی، باید از ناله و زاری دست برداری.

هوش مصنوعی: من از عشق تو غافلم و نمی‌دانم که رنگ محبتت چیست. حتی اگر همه ما یک قطره خون باشیم، باید در دل‌هایمان جا پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: او در این بیت به این موضوع اشاره می‌کند که اندیشه و آرزوی او مانند شرابی است که اثر مستی را ندارد و به همین دلیل از خود بی‌خود نمی‌شود. او همچنین بیان می‌کند که اگر از فضایی که در آن تلاش و همت دارد، جامی پر از احساسات و عشق به دست آورد، می‌تواند به لذت بیشتری دست یابد.

هوش مصنوعی: غرور و خودپسندی باعث می‌شود که انسان از حقیقت دور شود و در نهایت تنها می‌ماند. بهتر است که humild باشید و مانند سایه‌ای آرام بر دیواری برسید که نشان‌دهندهٔ فروتنی و احترام به دیگران است.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت به رازهای عشق آشناست، به موی سر مجنون و چرخش گیسوی لیلا نگاه کن.

هوش مصنوعی: محل نشستن وابستگی‌ها، جایی است که خواب غفلت در آن بی‌خبرانه بر مردم سایه انداخته است. با یک چشم بر هم زدن و باز کردن مژه‌ها، می‌توان جهانی را از نو شروع کرد.